ကၽြန္ေတာ္မုန္းေသာ လူအခ်ိဳ ့

အဲဒီေန ့က ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ့္အေဖရယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ့္ ညီမေလး ၂ ေယာက္ရယ္ ေမာ္လျမိဳင္ ကေန ရန္ကုန္ကို သြားဖို ့ အိမ္ကေန မနက္ေစာေစာ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္ တုန္းက ေမာ္လျမိဳင္ နဲ ့ ရန္ကုန္ က တိုက္႐ိုက္ ကားလမ္း မေပါက္ေသးဘူး ။ ေမာ္လျမိဳင္ကေန မုတၱမကို ဇက္သေဘာၤနဲ ့ ကူး ၊ မုတၱမ ကေနမွ ကားနဲ ့ျဖစ္ျဖစ္ ရထားနဲ ့ ျဖစ္ျဖစ္ ရန္ကုန္ကို သြားရတယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္တို ့ သေဘာၤဆိပ္ကိုေရာက္ေတာ့ မိုးစလင္းေနျပီး ။ ဇက္ေပၚမွာေတာ့ ကုန္ေတြ ၊ ခရီးသြားေတြ နဲ ့ ျပည့္ေနတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့လဲ အဆင္ေျပတဲ့ ေနရာမွာ အဆင္ေျပသလို ၾကည့္ထိုင္ျပီး ဟိုေငး ဒီေငးနဲ ့ လိုက္ခဲ့ ၾကတယ္ ။ မုတၱမ ဆိပ္ကို သေဘာၤ ကပ္ေတာ့ မိုးေတာ္ေတာ္လင္းေနျပီး ။

သေဘာၤကပ္ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပထမဆံုး သတိထားမိ တာက လူေတြ ႐ုတ္႐ုတ္ သဲသဲနဲ ့ သေဘာၤေပၚက ဆင္းရမွာ ေၾကာက္ ေနၾကတယ္ ။ ဒီေန ့ ေတာ္ေတာ္ ထူးဆန္းတယ္ ။ ဒီခရီးကို ကၽြန္ေတာ္ အၾကိမ္ေတြ အမ်ားၾကီး လာဖူးပါတယ္ ။ ခရီးသည္ေတြမ်ား ခါတိုင္းဆို အနံ ့အသက္ေပါင္းစံုနဲ ့ လူေတြ ၾကပ္သိပ္ေနတဲ့ ဒီသေဘာၤေပၚက ဆင္းခ်င္ၾကလြန္းလို ့ တစ္ခ်ိဳ ့ဆို သေဘာၤ မကပ္ခင္ေတာင္ ေဘာတံတား ေပၚကို ခုန္ကူးၾကတယ္ ။ လူေတြ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖက ဆိပ္ခံ တံတားေပၚကို လွမ္းၾကည့္တယ္ ျပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ သား အေဖ့ နားမွာ ကပ္ေန လူခ်င္းမကြဲ ေစနဲ ့ အေဖတို ့ အခုဆင္းမယ္ လို ့ လွမ္းေျပာတယ္ ။

ခါတိုင္းဆို ကၽြန္ေတာ္တို ့ ကေလးေတြပါရင္ လူနည္းနည္း႐ွင္းမွ သေဘာၤေပၚက ဆင္းတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖက ဒီေန ့ေတာ့ ဆိပ္ခံတံတား ေပၚတက္တဲ့ ထြက္ေပါက္နားမွာ တြန္ ့ဆုတ္ တြန္ ့ဆုတ္ နဲ ့ ဆင္းရမလို မဆင္းရ မလို ျဖစ္ေနတဲ့ လူအုပ္ၾကီးထဲကို အတင္းတိုး ေနတယ္ ။ ဆိပ္ခံေဘာေပၚ ေရာက္တာနဲ ့ ခါတိုင္းနဲ ့ မတူ ထူးျခားေနတာက ဆိပ္ခံေဘာနဲ ့ တံတားေပၚမွာ စစ္သားေတြ ၅ ေပ ေလာက္စီ ျခားျပီး တန္းစီ ရပ္ေနၾကတယ္ ။

ခါတိုင္းဆို လူေတြ တံတားေပၚမွာ တစ္ေယာက္နဲ ့ တစ္ေယာက္ သူ ့ထက္ငါဦးေအာင္ ဆူဆူညံညံ အေျပး အလႊား အလုအယက္ တက္ဆင္း ေနၾကတာပါ ။ ခုေတာ့ တံတားေဘး ၂ ဖက္မွာ တန္းစီျပီး ရပ္ေနတဲ့ စစ္သားတန္း ၾကားထဲကေန လူေတြက ေျဖးေျဖးခ်င္း တက္ေနေတာ့ ၂ ေယာက္ တစ္တြဲ ၊ ၃ ေယာက္ တစ္တြဲ တန္းစီျပီး သြားေနၾကသလို ျဖစ္ေနတယ္ ။ အားလံုးရဲ ့ ေခါင္းေတြက ငိုက္လို ့ စကားသံေတြ ကလဲ တိတ္ဆိတ္လို ့ ။

ကၽြန္ေတာ့္ အေဖ ကို ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပုခံုးတစ္ဖက္မွာ အဝတ္အစား အိတ္ကိုလြယ္ ျပီး လက္တစ္ဖက္က ကၽြန္ေတာ္ ့ ညီမ အငယ္ကို ခ်ီထားတယ္ ။ အျခား လက္တစ္ဖက္ ကေတာ့ လမ္းမွာစားဖို ့ ထည့္လာတဲ့ ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ျခင္းကို ကိုင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ညီမ အၾကီးကို လက္တြဲထားတယ္ ။ အဝတ္အစား အိတ္တစ္လံုးနဲ ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ေနာက္နားမွာ ကန္ ့လန္ ့ ကန္ ့လန္ ့ ေပါ့ ။ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖလဲ အျခားသူေတြလိုပဲ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို မၾကည့္ပဲ ေခါင္းငုတ္ျပီး တံတားကို တက္ေနတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာ့ ခဏခဏ လွည့္ၾကည့္တယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္တို ့ တံတားအလယ္ေလာက္ ေရာက္ေတာ့ ေအာက္ဖက္ ဆိပ္ခံေဘာ တံတားကေန ဆူဆူညံညံ အသံေတြ ၾကားရတယ္ ။ သေဘာၤရဲ ့ အျခား တစ္ဖက္ကေန ေရထဲ ခုန္ဆင္းျပီး ဆိပ္ခံေဘာ တံတားနဲ ့ ေဝးတဲ့ဖက္ကို ေရကူးေျပး ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ပဲ့ခ်ိတ္ေလွ နဲ ့ အသင့္ေစာင့္ ေနတဲ့ စစ္သားေတြက ျပန္လာခဲ့ဖို ့ ေအာ္ဟစ္ ဆဲဆိုျပီး လိုက္ဖမ္းတာပါ ။ အဲဒီလူလဲ ၾကာၾကာ မကူးလိုက္ ရပါဘူး ။ ပဲ့ခ်ိတ္ေပၚက စစ္သားေတြက မွီလဲသြားေရာ ပဲ့ခ်ိတ္ေပၚကို အတင္းဆြဲ တင္ေနတာ ေတြ ့လိုက္တယ္ ။ အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္ကို ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေဖက ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ပုတ္ျပီး အနားမွာ ေနပါဆိုတာ နားမေထာင္ဘူး လာေ႐ွ ့ကေလွ်ာက္ ဆိုျပီး မာန္ပါေလေရာ ။ အဲဒါနဲ ့ပဲ တံတားေပၚကို အေ႐ွ ့ ကေန ဆက္တက္ခဲ့တယ္ ။

တံတားထိပ္ေရာက္ေတာ့ လူေတြတန္းစီ သလို ျဖစ္ေနရတဲ့ အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ ့ရတယ္ ။ စစ္သား ၃ ေယာက္ေလာက္က တံတားထိပ္မွာ ပိတ္ရပ္ေနျပီး တက္လာတဲ့ လူေတြအားလံုးကို အုပ္စု ၂ စုခြဲေနတယ္ ။ တစ္ျခမ္းကို ဖယ္ထုတ္လိုက္တဲ့ သူေတြက ကိုယ့္ကိစၥ ရွိရာကို ကိုယ္သြားႏိုင္တယ္ ။ ဒါေပမဲ့ အျခားတစ္ျခမ္းကို ဖယ္ထုတ္လိုက္တဲ့ သူေတြကေတာ့ စစ္သားေတြ ဝိုင္းျပီးေစာင့္ေနတဲ့ မီးရထား႐ံုး ေ႐ွ ့က ကြင္းျပင္ေလးမွာ သြားထိုင္ရတယ္ ။

အုပ္စုခြဲေနတဲ့ စစ္သားက ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို ကိုယ့္ကိစၥ႐ွိရာ သြားႏိုင္တဲ့ လူစုဖက္ ကိုပို ့ခဲ့တယ္ ။ ရထားလက္မွတ္ ကိစၥေတြ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖ စီစဥ္ေနတုန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရထား႐ံုး ေ႐ွ ့မွာ မ်က္ႏွာ မသာမရာနဲ ့ စုထိုင္ေနရတဲ့ သူေတြကို စိတ္ဝင္စား ေနမိတယ္ ။ ဒီလူေတြကို ဘာလို ့ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ဖမ္းထားသလို ထိုင္ခိုင္းထား ရတာလဲ ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စစ္တပ္နဲ ့ အျခား လက္နက္ကိုင္ တပ္ေတြ ကလဲ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ဒီလူေတြက အျခားအဖြဲ ့က လူေတြမို ့လို ့ ဖမ္းထားတာလား ကၽြန္ေတာ္ သိခ်င္ေနတယ္ ။ အဲဒီ စုထိုင္ေနရတဲ့ လူေတြနားကို ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္သြားျပီး ရပ္ၾကည့္ ေနခဲ့တယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္ၾကာၾကာ မၾကည့္လိုက္ရပါဘူး ။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ေနာက္ကေန တီးထည့္လိုက္လို ့ ေခါင္းပူ သြားျပီး ဆြဲေခၚတာကို ခံလိုက္ရတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာမွ မေျပာပဲ တိတ္တိတ္ေလး ဆြဲေခၚခဲ့ျပီး ခပ္လွမ္းလွမ္း ေရာက္ေတာ့မွ ဘယ္လို ကေလးမွန္း မသိဘူး ၊ လူၾကီးေျပာတာ ဘယ္ေတာ့မွ နားမေထာင္ ဘူးဆိုျပီး ဆူပါေလေရာ ။ ၁၅ မိနစ္ ေလာက္အတြင္းမွာ ၂ ၾကိမ္ အဆူေရာ ၊ အေဆာ္ေရာ ခံလိုက္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္း ဘုသြားတယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္တို ့ ရထားေပၚမွာ ပစၥည္းေတြ ေနရာခ်ျပီး ထိုင္ေနလို ့မွ သိပ္မၾကာ ေသးဘူး စစ္သား ၂ ေယာက္ တြဲေပၚ တက္လာတယ္ ။ ရထားေပၚမွာ တစ္ခုခုကို ႐ွာေနတဲ့ ပံုစံနဲ ့ လိုက္ၾကည့္တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို ေက်ာ္ေလွ်ာက္ သြားျပီး အိမ္သာေတြကို သြားစစ္တယ္ ။ အဲဒီစစ္သား ၂ ေယာက္ကို လိုက္ ၾကည့္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေဖက မ်က္ေမွာင္ ၾကဳံ ့ုျပီး ျငိမ္ျငိမ္ ထိုင္ေနဖို ့ လွမ္းေျပာတယ္ ။ ဒီတစ္ခါ ကေတာ့ ဘလိုင္းၾကီး ကၽြန္ေတာ္ ျငိမ္ျငိမ္ ထိုင္ေနရက္နဲ ့ အဆူခံ ရတယ္ ။ စစ္သား တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တို ့ နားကို ျပန္ေလွ်ာက္ လာျပီး ကၽြန္ေတာ့္ အေဖကို ၾကည့္လိုက္ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ကေလးေတြကို ၾကည့္လိုက္ လုပ္ေနတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖက အဲဒီ စစ္သားနဲ ့ မ်က္လံုးခ်င္း ဆံုမွာကို ေ႐ွာင္ ခ်င္ပံု ရတယ္ ျပတင္းေပါက္ ကေန အျပင္ဖက္ကို ၾကည့္ေနတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ တို ့ကို ခဏရပ္ ၾကည့္ျပီး အဲဒီ စစ္သား ၂ ေယာက္ ျပန္ဆင္း သြားတယ္ ။

အခ်ိန္အတိုေလး အတြင္းမွာ ၃ ခါေတာင္ ဆူခံ ထိထားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖကို ကၽြန္ေတာ္ ေကာက္ေန လိုက္တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖကေတာ့ နာရီ တၾကည့္ၾကည့္ လုပ္ေနတယ္ ။ ရထားကလဲ ထံုးစံ အတိုင္း အခ်ိန္ ေနာက္က် ျပီးမွ ထြက္တယ္ ။ ရထားထြက္ျပီး ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ၾကာျပီးေတာ့မွ သိသိသာသာ ေကာက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို သားဗိုက္ဆာလား ဘာစားမလဲ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ့္ အေဖျပန္ေခ်ာ့တယ္ ။ အဲဒီေန ့က အျမဲတမ္း လူျပည့္ေနတတ္တဲ့ မုတၱမ - ေမာ္လျမိဳင္ ရထားက ထူးထူးျခားျခား တြဲတိုင္းမွာ ခုန္ေတြ အမ်ားၾကီး လြတ္ေနခဲ့တယ္ ။

ရန္ကုန္ဘူတာၾကီးကို ေရာက္ေတာ့ ရန္ကုန္ကို ၾကိဳေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေမက လာၾကိဳရင္း ဒီေန ့ ရထားက လူေခ်ာင္တယ္ေနာ္ လို ့ ေျပာေတာ့ မုတၱမွာ ေပၚတာဖမ္းေနလို ့ ငါေတာင္ ကေလးေတြနဲ ့ မို ့လို ့ထင္တယ္ ကံေကာင္းလို ့ လြတ္ခဲ့တာ လို ့ ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ျပန္ေျပာေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးျပဴးရတယ္ ။

ညဖက္ မသကာၤဖြယ္ရာ ေမွာင္ရိပ္ခိုေနတဲ့ သူေတြ ၊ အက်ဥ္းသား ေတြကို စစ္တပ္က ေပၚတာ အျဖစ္ ေခၚတတ္တယ္ လို ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားဖူးတယ္ ။ အခုလက္ေတြ ့ ၾကံဳရမွ ေပၚတာ ဖမ္းတယ္ဆိုတာ ဒီလိုလဲ႐ွိလား ဆိုျပီး အံ့ၾသမိတယ္ ။ ရထား႐ံုးေ႐ွ ့မွာ ထိုင္ေနရတဲ့ လူေတြအားလံုးက ေယာက္်ားေလး ေတြခ်ည္းပဲ ဆိုတာလဲ ခုမွ သတိထားမိတယ္ ။ တံတားထိပ္မွာ ရပ္ေနတဲ့ စစ္သားေတြက ေယာက္်ားေလး ေတြနဲ ့ က်န္တဲ့ သူေတြကို အုပ္စုခြဲ ထုတ္လိုက္တာပဲ ။ ေရကူးေျပးတဲ့ သူကို လိုက္ဖမ္းၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ နဲ ့ တံတားေပၚက တစ္ခုခုကို ေၾကာက္ေနတဲ့ ပံုစံနဲ ့ ေျဖးေျဖးခ်င္း တန္းစီျပီး တက္ေနတဲ့ လူအုပ္ၾကီးကိုလဲ ျပန္ျမင္မိတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ ့ အနားမွာ မေနလို ့ ဆိုျပီး ခဏခဏ ဆူတာကို လဲ ခုမွ နားလည္ မိတယ္ ။

ကိုယ္တိုင္မၾကံဳဖူးရင္ စစ္တပ္က ဒီလိုမ်ိဳးေတြ လုပ္ပါ့မလားလို ့ သံသရ ႐ွိေနမဲ့ သူေတြလဲ႐ွိမယ္ ။ သတင္းစာ ႐ွင္းလင္းပြဲ တိုင္းကို အရင္က ဒိုင္ခံျပီး ေျဖတတ္တဲ့ ျပည္တြင္းက အရာ႐ွိ တစ္ေယာက္က ဒီလို အတင္းအက်ပ္ ခိုင္းေစမႈေတြ အရင္ ျပည္တြင္းမွာ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနစဥ္ ကာလ တုန္းက႐ွိ ခဲ့ေပမဲ့ ခုေတာ့ တိုင္းျပည္က ေအးခ်မ္းေနျပီး ျဖစ္တဲ့ အတြက္ အဲဒါမ်ိဳးေတြ မ႐ွိေတာ့ ဘူးလို ့ သတင္းစာ ႐ွင္းလင္းပြဲ တစ္ခုမွာ ႐ွင္းျပျပီး ဝန္ခံခဲ့ဖူးတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို လုပ္တဲ့ သူေတြကို ဘယ္လို အျပစ္ေပးမယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ၊ ေနာက္ထပ္ ဒါမ်ိဳးေတြ ထပ္မျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို စီစဥ္ထားတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး သူမေျပာခဲ့ဘူး ။ အခုထိ ျပည္တြင္းမွာ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနျပီး ဆိုတာနဲ ့ ေပၚတာေတြ ဖမ္းေနတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းက အျမဲတမ္း ကပ္ပါလာ တတ္တယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသား အ႐ြယ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကို အၾကီးဆံုးက ျမ၀တီ မဲေဆာက္ ဖက္က တဆင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ သြားျပီး ကုန္ေတြ သြားသြား ၀ယ္ပါတယ္ ။ အဲဒီ အခ်ိန္ တုန္းက ကရင္ အဖြဲ ့ေတြနဲ ့ အစိုးရ တပ္ေတြ တိုက္ပြဲ အၾကီးအက်ယ္ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ ။ လမ္းခရီးမွာ ေပၚတာ ခဏခဏ ဖမ္းပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကို ကို ဂ႐ုစိုက္ဖို ့ ေျပာေတာ့ ေပၚတာ ဖမ္းတာေတာ့ ေ႐ွာင္လို ့ မရ ဘူးတဲ့ ၊ ကံပဲတဲ့ ။ ေခၚခ်င္ရင္ တည္းေနတဲ့ ေနရာ တံခါး လာေခါက္ျပီး ေခၚတာတဲ့ ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္မပူ ပါနဲ ့ လူအစား ငွားလို ့ ရတယ္တဲ့ ။ ကိုယ္ အဖမ္းခံ ရရင္ ကိုယ့္အစား လူတေယာက္ ငွားျပီး အစားထိုး ထည့္ေပး လိုက္လို ့ ရတယ္တဲ့ ။ အဲဒီလို အငွားလိုက္တဲ့ သူေတြ ႐ွိတယ္တဲ့ ။ သူ ့အရပ္ နဲ ့ သူ ့ဇာတ္ကေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲ ။

ႏိုင္ငံျခား သတင္း ဌာနေတြ နဲ ့ ခဏခဏ အင္တာဗ်ဴး လုပ္တတ္တဲ့ ျပည္ပေရာက္ အရာ႐ွိ ေဟာင္း တစ္ေယာက္ကလဲ စစ္တပ္မွာ ေပၚတာ ေခၚရင္ ေပၚတာ သမား တစ္ေယာက္ အတြက္ တစ္ရက္ကို လုပ္အားခ ဘယ္ေလာက္ေပးရမယ္ ၊ ဆန္ဘယ္ေလာက္ ၊ ဆီဘယ္ေလာက္ ေပးရမယ္ဆိုျပီး သတ္မွတ္ထားတာ ႐ွိတယ္ ။ အဲဒီအတိုင္းသာ အမွန္အတိုင္း ေပးျပီး ေခၚရင္ ကိုယ့္သေဘာ နဲ ့ကိုယ္ လိုက္ၾကမဲ့ သူေတြ အမ်ားၾကီး ႐ွိပါတယ္ ၊ အတင္းအက်ပ္ ေခၚေနစရာ လိုမွာ မဟုတ္ပါဘူးလို ့ အင္တာဗ်ဴး တစ္ခုမွာ ေျပာဖူးတယ္ ။ အေျခအေနေတြ သိေနရက္နဲ ့ ျပည္တြင္းမွာ တုန္းကေတာ့ မ်က္စိပိတ္ နားပိတ္ ေနခဲ့ျပီး ျပည္ပေရာက္မွ ေအာ္ေနတာေတာ့ ဘာလို ့လဲ ဆိုတာ သူပဲ အသိဆံုး ျဖစ္မယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္ စစ္တပ္ကို မမုန္းပါဘူး ။ စစ္တပ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံမွာ မ႐ွိမျဖစ္ အဖြဲ ့အစည္း တစ္ခုပါ ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ႏိုင္ငံရဲ ့ သမိုင္းမွာလဲ စစ္တပ္က အေရးၾကီးတဲ့ ေနရာက အမ်ားၾကီး ပါခဲ့ပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ဥပေဒ ကို လက္တလံုးျခား လုပ္ေနတဲ့ သူေတြ နဲ ့ ကိုယ္ျမင္ခ်င္တာကိုပဲ ေ႐ြးျပီး ျမင္ တတ္ၾကတဲ့ စစ္တပ္ထဲက လူေတြ ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မုန္းတယ္ ။

BBC သတင္းေထာက္နဲ ့ interview မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားပါ …
“ I don't want to see the military falling. I want to see the military rising to dignified heights of professionalism and true patriotism ”