မၾကာခင္မွာ ၂၀၁၀ လဲ ကုန္ေတာ့မယ္ ။ ဒီႏွစ္ ၂၀၁၀ ထဲမွာ ကြန္ပ်ဴတာ ေလာက ရဲ ့ နံပတ္ ၁ ေနရာကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယူထားတဲ့ Microsoft ကုမၼဏီကို ေက်ာ္ျပီး Apple ကုမၼဏီဟာ ကမာၻမွာ အၾကီးဆံုး ကြန္ပ်ဴတာ ကုမၼဏီ ျဖစ္လာတယ္ ။ Apple ကုမၼဏီရဲ ့ လက္႐ွိ CEO လဲ ျဖစ္ျပီး ၊ ကုမၼဏီ ကို စတင္တည္ေထာင္ ရာမွာပါဝင္ခဲ့ သူလဲျဖစ္တဲ့ Steve Jobs ထက္ လူသံုး အမ်ားဆံုး social networking site တစ္ခု ျဖစ္တဲ့ Facebook ကို စတင္တည္ေထာင္ ခဲ့သူ Mark Zuckerberg က ပိုျပီး ခ်မ္းသာလာခဲ့တယ္ ။
ကြန္ပ်ဴတာဟာ လူေတြရဲ ့ မ႐ွိမျဖစ္ ေန ့စဥ္သံုး ပစၥည္း တစ္ခုအျဖစ္ တေန ့ထက္ တေန ့ ပိုျပီး ေနရာယူ လာတယ္ ။ အေကာင္းေတြ အဆိုးေတြနဲ ့ မြန္းၾကပ္ေနျပီး ၊ ျမိဳသိပ္ ထားရတာေတြ မ်ားတဲ့ တကယ့္ လက္ေတြ ့ ဘဝက ခဏတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လြတ္ေျမာက္ဖို ့ အတြက္ ထြက္ေပါက္ တစ္ခုအေနနဲ ့ လူေတြဟာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ စိတ္ၾကိဳက္ လိုသလို ဖန္တီးလို ့ ရတဲ့ ၊ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာ ဘာမဆို လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေျပာလို ့ရတဲ့ virtual world ေတြမွာ ပိုျပီး အခ်ိန္ျဖဳန္း လာၾကတယ္ ။ Blog ေတြ ၊ အျခား social networking site ေတြမပါ ေသးပဲ Facebook တစ္ခုထဲ မွာတင္ လက္႐ွိ active user ေပါင္း သန္း ၅၀၀ ေက်ာ္႐ွိတယ္ ။ အဲဒီထဲမွာ Mobile phone ေတြကေန တဆင့္ Facebook ကိုသံုးတဲ့ user ေပါင္းက သန္း ၂၀၀ ေက်ာ္႐ွိတယ္ ။ လူတစ္ေယာက္ ထဲက account အမ်ားၾကီး ဖြင့္ထားတာလဲ ႐ွိရင္႐ွိမယ္ ဒါေပမဲ့ Facebook သံုးတဲ့ သူေတြရဲ ့ ၅၀ % က ေန ့ တိုင္း သူတို ့ရဲ ့ account ကို ဝင္ၾကည့္ၾကတယ္ ။
Social networking site ေတြ ၊ Blog ေတြကို သံုးတဲ့ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ ေနာက္ျဖစ္လာ ႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ ေတြကို ေသခ်ာ မစဥ္းစားပဲ မိမိတို ့ အေၾကာင္းေတြ ၊ ဓာတ္ပံုေတြ online ေပၚကို အလြယ္တကူ တင္တတ္ၾကတယ္ ။ online ေပၚမွာ ေရးလိုက္တဲ့ စာတစ္ေၾကာင္း ၊ ဓာတ္ပံု တစ္ပံုဟာ ျပန္ဖ်က္လို ့ မရေတာ့ဘူး ဆိုတာ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား သတိ မထားမိၾကဘူး ။ Facebook account ထဲက ဓာတ္ပံု တစ္ပံုကို ဖ်က္လိုက္ရင္ account ထဲကေန ပ်က္သြားေပမဲ့ အဲဒီ ဓာတ္ပံုဟာ facebook ရဲ ့ ယာယီဖိုင္ ေတြသိမ္းတဲ့ server မွာ ေနာက္ထပ္ ၆ လ ေလာက္အထိ မပ်က္ပဲ ႐ွိေနေသးတယ္ ။ တိုက္႐ိုက္ လိပ္စာကို သိရင္ အဲဒီ ဓာတ္ပံုကို ဘယ္သူမဆို ၾကည့္လို ့ ရေနေသးတယ္ ။ ကိုယ္ဖ်က္လိုက္တဲ့ ဓာတ္ပံုဟာ ၆ လ ေလာက္ျပီးရင္ facebook မွာ သိမ္းထားတာ မ႐ွိေတာ့ ဘူးဆိုေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္ အတြင္းမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကူးယူျပီး ေနာက္တစ္ေနရာမွာ ျပန္တင္ထားမယ္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ သိမ္းယူထား လိုက္မယ္ဆိုရင္ အဲဒါေတြကို ကိုယ္ ဘယ္လို လိုက္ဖ်က္မွာလဲ ။
ဓာတ္ပံုဆိုတာ ကိုယ္အိုက္တင္ ထုတ္ထားတာ တစ္ခုထဲကို ျပတာမဟုတ္ဘူး ။ ကိုယ့္ေနာက္က ႐ႈခင္းလွလွ ေတြကိုပဲ ျပတာ မဟုတ္ဘူး ။ ဥပမာ - ပါတီတစ္ခုကို ကိုယ္အရမ္း သြားခ်င္တယ္ ။ အလုပ္ကို ခြင့္ေတာင္းရင္လဲ ကုမၼဏီမွာ အရမ္း အလုပ္႐ႈပ္ ေနခ်ိန္မို ့ ခြင့္ရမွာမဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သိေနတယ္ ။ ဒါနဲ ့ ေနမေကာင္း ဘူးလို ့ အလုပ္ကို ခြင့္တိုင္ျပီး ပါတီကို သြားခဲ့တယ္ ။ အဲဒီေန ့က ဓာတ္ပံုေတြကို အမွတ္တရ အေနနဲ ့ facebook ေပၚကို အမွတ္တမဲ့ပဲ တင္လိုက္တယ္ ။ အဲဒီဓာတ္ပံု ေတြကို ကိုယ့္အလုပ္က အထက္လူၾကီးက ေတြ ့သြားမယ္ ဆိုရင္ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ။ ဒါက ဥပမာ တစ္ခု အေနနဲ ့ ေျပာတာပါ ။ အခ်ိဳ ့ လူေတြ အတြက္ ဓာတ္ပံု တစ္ပံုက ေပးတဲ့ information အတြက္နဲ ့ ဆိုးက်ိဳးေတြ အမ်ားၾကီး သက္ေရာက္ႏိုင္ ပါတယ္ ။ ဓာတ္ပံု တစ္ပံုဟာ ကိုယ္ ဘယ္အခ်ိန္ ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ၊ ဘယ္သူနဲ ့ ဘာလုပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို ျငင္းလို ့ မရတဲ့ သက္ေသ မွတ္တမ္း တစ္ခုလဲ ျဖစ္တယ္ ။
ကုမၼဏီတစ္ခုက ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္က သူ ကြန္ပ်ဴတာ ေ႐ွ ့မွာ ၾကာၾကာ ထိုင္လို ့မရဘူး ။ ကြန္ပ်ဴတာကို ၾကာၾကာ ၾကည့္ရင္ မ်က္စိကိုက္ လို ့ပါဆိုျပီး ကုမၼဏီကို ခြင့္တိုင္တယ္ ။ သူခြင့္သြားတဲ့ ေန ့မွာ သူ ့ အထက္လူၾကီးက သူ ့ facebook account ကို ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာကို ၾကာၾကာ ၾကည့္လို ့ မရဘူးဆိုတဲ့ သူက online ေပၚမွာ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာ ႐ွိေနတာကို ေတြ ့ ျပီး သူ ့ကို အလုပ္ထုတ္ ခဲ့တယ္ ။ အျခား ကုမၼဏီ တစ္ခုက ဝန္ထမ္း တစ္ေယာက္က သူ ့ အထက္လူၾကီးကို friend list ထဲမွာ သိမ္းထားမိတာကို ေမ့ျပီး သူ ့ ရဲ ့ facebook wall ေပၚမွာ သူ ့ အထက္လူၾကီးကို ေဝဖန္တဲ့ အေၾကာင္းေရး လိုက္တယ္ ။ သူ ့အထက္ လူၾကီးက မင္းရဲ ့ အစမ္းခန္ ့ ကာလ ၆လ မျပည့္ေသးတာကို မင္းသတိ မထားမိဘူး ထင္တယ္ ဆိုျပီး အဲဒီမွာပဲ comment ျပန္ေရးျပီး သူ ့ကို အလုပ္ထုတ္လိုက္တယ္ ။ သိပ္မၾကာ ေသးခင္ကပဲ နာမည္ၾကီး လူဆိုး တစ္ေယာက္ဟာ ေထာင္ေျပာင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ လြတ္သြားတယ္ ။ ရဲေတြက သူသြားႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြကို လိုက္႐ွာေပမဲ့ ဘာသဲလြန္စမွ မေတြ ့ေတာ့ သူဘယ္မွာ ပုန္းေနလဲ ဆိုတာကို ခန္ ့မွန္းလို ့ မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ။ နဲနဲလဲ ၾကာလာေရာ ကိုယ္ေတာ္က ျငိမ္ျငိမ္မေနပဲ facebook ကေန မင္းတို ့ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ ႐ွာလို ့ေတြ ့မွာ မဟုတ္ဘူး ဘာညာဆိုျပီး ရဲေတြကို စိန္ေခၚ ပါေလေရာ ။ အဲဒီ facebook message ကေနတဆင့္ သူ ႐ွိႏိုင္တဲ့ ေနရာကို ရဲေတြ ေျခရာခံ လို ့ရသြားျပီး ရက္ပိုင္း အတြင္းမွာ ျပန္အဖမ္း ခံလိုက္ရတယ္ ။ အဲဒါေတြက သတင္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ တကယ့္ အျဖစ္အပ်က္ ေတြပါ ။
အခ်ိဳ ့သူေတြက ငါ့ friend list ထဲက လူအားလံုးကို ငါအျပင္မွာလဲ သိတယ္ ၊ ငါ့ account ကိုလဲ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ ၾကည့္လုိ ့ရေအာင္ လုပ္ထားတယ္ လို ့ ေျပာတတ္ ၾကတယ္ ။ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုယ္တင္ လိုက္တဲ့ဟာ ေတြကို ၾကည့္႐ံုပဲ ၾကည့္ၾကမွာလား ။ သူတို ့ပံုလဲ ပါေနလို ့ ၊ ႐ႈခင္းေလး လွလို ့ ၊ ကိုယ္ေရးထား တာေလးကို သေဘာက်လို ့ ဆိုျပီး ကူးယူမသြား ႏိုင္ဘူးလား ။ ဘယ္သူမွ ကူးမယူ ၾကဘူးပဲ ထားလိုက္ပါေတာ့ ။ လူတိုင္း အလြယ္ တကူ ၾကိဳက္သေလာက္ account ဖြင့္လို ့ရေနျပီး အားလံုးကို အလကား ဝန္ေဆာင္မႈ ေပးေနတဲ့ facebook လို site ေတြရဲ ့ လံုျခံဳေရး setting ေတြကို တကယ္ပဲ လံုျခံဳတယ္ လို ့ထင္ပါသလား ။ UK ႏိုင္ငံရဲ ့ ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ ့က အၾကမ္းဖက္ သမားလို ့ သံသရ ႐ွိသူေတြ ၊ ေစာင့္ၾကည့္ေနဖို ့ လိုအပ္တယ္လို ့ ယံုၾကည္ရတဲ့ သူေတြရဲ ့ လႈပ္႐ွားမႈ ေတြကို facebook လို လံုျခံဳေရး အားနည္းတဲ့ site ေတြကေန ေျခရာခံ ေစာင့္ၾကည့္သြား မယ္လို ့ တရားဝင္ ေၾကျငာထားတယ္ ။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ကေတာင္ ရဲေတြကို facebook ကေန လူေတြကို ေျခရာခံ ေစာင့္ၾကည့္ဖို ့ သင္တန္းေပး ေနတယ္လို ့ မၾကာေသး ခင္ကမွ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္လိုက္ရေသးတယ္ ။
Blog ေတြေရးၾကတယ္ ၊ comment ေတြေပးၾကတယ္ ဆိုတာလဲ အတူတူပါပဲ ။ ကိုယ္ေရးလိုက္ တဲ့စာေတြ ထဲကေန ကိုယ္ဘယ္မွာ ႐ွိေနတယ္ ၊ ဘယ္သူနဲ ့႐ွိ ေနတယ္ ၊ ဘာေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာေတြကို ခန္ ့မွန္း သိႏိုင္တယ္ ။ သူမ်ား Blog မွာ comment သြားေရးတာဟာ အဲဒီ blog မွာ စာတစ္ေၾကာင္းထဲ ခ်န္ခဲ့တာ မဟုတ္ပဲ ကိုယ့္ရဲ ့ IP address ကိုပါ ခ်န္ခဲ့တာ ဆိုတာကိုသတိထား ေစခ်င္တယ္ ။
ငါတို ့မွာ ဘာမွ လွ်ိဳ ့ဝွက္ထား စရာမ႐ွိဘူး ၊ ငါတို ့ ဘယ္ကိုမွ ေၾကာက္ေနစရာမ႐ွိ ဘူးလို ့ အခ်ိဳ ့လူေတြက ေျပာၾကတယ္ ။ အဲဒီလို လူေတြအတြက္ ဝမ္းသာပါတယ္ ။ အျမဲတမ္း အဲဒီလိုပဲ ေနႏိုင္ၾက ပါေစ ။ ဒါေပမဲ့ လူတိုင္းရဲ ့ အေျခအေန ကေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ ့ေတြက သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေျပာင္ျပီး ႐ိုက္ထားတဲ့ မူးေန ႐ူးေနတဲ့ ပံုေတြ ၊ ကို ့ယိုး ကားယား ျဖစ္ေနတဲ့ ပံုေတြကို အေပ်ာ္ သေဘာနဲ ့ online ေပၚ တင္တတ္ၾကတယ္ ။ ဒီေန ့ ေခတ္က interview တစ္ခုသြားရင္ လူခ်င္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ ့ေနတာေတာင္ ကိုယ့္အေၾကာင္းကို ကိုယ့္ကို တိုက္႐ိုက္ မေမးပဲ internet မွာ ႐ွာဖတ္ခ်င္ ဖတ္ေနတတ္တဲ့ ေခတ္ဆိုတာ မေမ့ၾကနဲ ့ ။ ေနာက္ခ်င္လို ့ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ အမွတ္တရ အေနနဲ ့ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ online ေပၚမွာ တစ္ခုခု ေရးေတာ့ မယ္ ၊ ကိုယ့္ ဓာတ္ပံု (သို ့ မဟုတ္) အျခား သူေတြရဲ ့ ဓာတ္ပံုကို တင္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ online ေပၚေရာက္ သြားတဲ့ စာတစ္ေၾကာင္း ၊ ဓာတ္ပံု တစ္ပံုဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မေပ်ာက္ေတာ့ဘူး ၊ ဘယ္လိုမွ ျပန္ဖ်က္လို ့ မရေတာ့ဘူး ဆိုတာ မေမ့ၾကပါနဲ ့ ။ ။
Saturday 25 December 2010
Saturday 18 December 2010
Thursday 9 December 2010
ဓာတ္ပံုထဲက ဇာတ္လမ္းမ်ား (၂)
Second Indochina War (သို ့မဟုတ္) Vietnam Conflict လို ့လဲ ေခၚၾကတဲ့ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲဟာ တ႐ုတ္ ၊ ေျမာက္ကိုးရီးယား ၊ ဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု စတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ အင္အားၾကီး ႏိုင္ငံမ်ား ေနာက္ခံျပဳ ထားတဲ့ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ နဲ ့ အေမရိကန္ ၊ ေတာင္ကိုးရီးယား ၊ ၾသစေတးလ်ား စတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ စနစ္ကို မလိုလားတဲ့ အင္အားၾကီး ႏိုင္ငံမ်ား ေနာက္ခံျပဳ ထားတဲ့ ေတာင္ဗီယက္နမ္ တို ့ၾကား ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲပါ ။
ဒုတိယ ကမာၻစစ္ ေနာက္ပိုင္း ကြန္ျမဴနစ္ ႏိုင္ငံမ်ားနဲ ့ အေနာက္အုပ္စု ႏိုင္ငံေတြၾကား အားျပိဳင္မႈ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အဲဒီ စစ္ပြဲဟာ ဗီယက္နမ္ ရဲ ့ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြ ျဖစ္တဲ့ ကေမာၻဒီးယား နဲ ့ လာအို ႏိုင္ငံေတြထိ ပ်ံ ့ႏွံ ့ခဲ့တယ္ ။ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲဟာ အေမရိကန္ နဲ ့ ေတာင္ဗီယက္နမ္ အတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ စနစ္မျပန္ ့ ပြားရေအာင္ တားဆီးတဲ့ စစ္ပြဲတစ္ခု ျဖစ္ျပီး ၊ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ အတြက္ ကေတာ့ နယ္ခ်ဲ ့ေတြကို တြန္းလွန္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး စစ္ပြဲ တစ္ခု ျဖစ္တယ္ ။
၁၉၇၅ မွာ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲ အဆံုးသတ္ ခဲ့ျပီး ကြန္ျမဴနစ္ စနစ္ကို လိုလားတဲ့ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ ဖက္က ေအာင္ပြဲခံ ခဲ့တယ္ ။ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲဟာ အေမရိကန္တို ့ ပထမဆံုး ႐ႈံးနိမ့္ ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲ ျဖစ္တယ္ ။ စစ္ပြဲ ကာလ အတြင္းမွာ ေတာင္ဖက္ကေရာ ၊ ေျမာက္ဖက္ကေရာ ႏွစ္ဖက္စလံုး စစ္ရာဇဝတ္မႈ အမ်ားအျပားကို က်ဴးလြန္ခဲ့ ၾကျပီး အျပစ္မဲ့ အရပ္သား အမ်ားအျပား ေသခဲ့ရတယ္ ။
ေတာင္ဗီယက္နမ္္ဖက္က အေမရိကန္ စစ္သား ၅၈၁၅၉ နဲ ့ ေတာင္ကိုးရီးယား စစ္သား ၅၀၉၉ အပါအဝင္ စစ္သား ၃သိန္းေက်ာ္ ေသျပီး ၁ သန္းခြဲ နီးပါး ဒဏ္ရာရခဲ့တယ္ ။ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ ဖက္က စစ္သား ၁ သန္းေက်ာ္ ေသျပီး ၆ သိန္းေက်ာ္ ဒဏ္ရာရ ခဲ့တယ္ ။ စစ္ပြဲကာလ အတြင္း ဗီယက္နမ္မွာ အရပ္သား ၂ သိန္း နဲ ့ ၂ သန္းၾကား ၊ ကေမာၻဒီယားမွာ အရပ္သား ၂ သိန္းနဲ ့ ၃ သိန္းၾကား ၊ လာအိုမွာ အရပ္သား ၂ ေသာင္း နဲ ့ ၂ သိန္းၾကား ေသခဲ့ရတယ္ ။
ေအာက္ကဓာတ္ပံု ၂ ပံုက ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲ ကာလ အတြင္း ဂ်ပန္ ဓာတ္ပံုဆရာ Kyoichi Sawada ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပံုေတြ ထဲက ဓာတ္ပံု ၂ပံုပါ ။
အေမရိကန္ တို ့ရဲ ့ ဗံုးၾကဲမႈက လြတ္ေအာင္ ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ျပီး ေျပးလာတဲ့ ဗီယက္နမ္ မိသားစု ပံုက ၁၉၆၅ မွာ World Press Photos of the Year အျဖစ္ အေ႐ြးခံရျပီး ၊ Vietcong စစ္သား တစ္ေယာက္ရဲ ့ အေလာင္းကို အေမရိကန္ စစ္သားေတြက ကားေနာက္မွာ ၾကိဳးနဲ ့ ခ်ီျပီး ဆြဲလာတဲ့ ပံုက ၁၉၆၆ မွာ World Press Photos of the Year အျဖစ္ အေ႐ြး ခံခဲ့ရတယ္ ။ သူ ့ရဲ ့ Vietnam စစ္ပြဲ ဓာတ္ပံု ေတြေၾကာင့္ Kyoichi Sawada ဟာ ၁၉၆၆ မွာ Pulitzer Prize for Photography ဆုကို ရခဲ့တယ္ ။
ေအာက္ကပံု ကေတာ့ အေမရိကန္ ဓာတ္ပံုဆရာ Eddie Adams ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ ေတာင္ဗီယက္နမ္ ဖက္က General Nguyen Ngoc Loan က Saigon ျမိဳ ့လယ္ လမ္းမေပၚမွာ လက္ေနာက္ျပန္ ၾကိဳးတုပ္ ထားတဲ့ အရပ္ဝတ္နဲ ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ ့ ေခါင္းကို ေသနတ္နဲ ့ ေတ့ျပီး ပစ္ေနတဲ့ ပံုပါ ။
အဲဒီ ဓာတ္ပံုေၾကာင့္ ၁၉၆၉ မွာ Pulitzer Prize for Spot News Photography နဲ ့ World Press Photo ဆုကို Eddie Adams ရခဲ့တယ္ ။ ေသနတ္နဲ ့ပစ္ျပီးေတာ့ General က သူ ့နားကို ေလွ်ာက္လာျပီး “ငါ့လူေတြ နဲ ့ မင္းတို ့ လူေတြ အမ်ားၾကီးကို သူတို ့ သတ္ခဲ့တယ္” ဆိုျပီး ေျပာတယ္လို ့ Adams က ျပန္ေျပာ ျပတယ္ ။
ဓာတ္ပံုဆရာ Adams ကိုယ္တိုင္ General Nguyen ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလူကို ပစ္သတ္တာလဲ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို မသိရေသးခင္ အျခားဓာတ္ပံု ေတြနဲ ့ အတူ သတင္းစာ ေတြမွာ အဲဒီဓာတ္ပံုကို ေဖာ္ျပခဲ့ ၾကတယ္ ။ အဲဒီဓာတ္ပံုဟာ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲရဲ ့ အက်ဥ္းတန္ ျမင္ကြင္း တစ္ခု အျဖစ္ တကမာၻလံုးကို လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွား ျဖစ္ေစခဲ့တယ္ ။ အထူးသျဖင့္ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲကို ဆန္ ့က်င္ လႈပ္႐ွား သူေတြဟာ ယူနီေဖာင္းဝတ္ အရာ႐ွိ တစ္ေယာက္ အေနနဲ ့ အရပ္ဝတ္နဲ ့ လူတစ္ေယာက္ကို ျမိဳ ့လယ္ေကာင္မွာ ပစ္သတ္တာဟာ မင္းမဲ့ စ႐ိုက္ဆန္ဆန္ ေသြးေအး လူသတ္မႈတစ္ခုသာ ျဖစ္တယ္လို ့ Grneral Nguyen ကို ႐ႈံ ့ခ်ခဲ့ ၾကတယ္ ။
ဓာတ္ပံုထဲမွာ အသတ္ခံ ရတဲ့သူဟာ Vietcong Captain Nguyen Van Lem ဆိုသူ ျဖစ္ျပီး သူဟာ သူလွ်ိဳ လုပ္ေနသူ တစ္ေယာက္လဲ ျဖစ္တယ္ ။ သူ ့ကို ဖမ္းမမိခင္မွာ သူဟာ ေတာင္ဗီယက္နမ္ ရဲအရာ႐ွိေတြ ၊ အစိုးရ ဝန္ထမ္းေတြ နဲ ့ မိသားစုဝင္ အမ်ားအျပားကို ပစ္သတ္ခဲ့တယ္ ။ အသတ္ခံရတဲ့ သူေတြထဲမွာ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသားေတြလဲ ပါသလို ၊ ရဲခ်ဳပ္တာဝန္ကိုပါ ပူးတြဲ ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ General Nguyen နဲ ့ ရင္းႏွီးသူေတြ လဲပါတယ္ ။
အေၾကာင္းရင္း မွန္ ထြက္ေပၚလာျပီး ေနာက္မွာလဲ ဖမ္းမိျပီးသား လူတစ္ေယာက္ကို ဒီလိုသတ္တာဟာ မင္းမဲ့စ႐ိုက္သာ ျဖစ္တယ္ဆိုျပီး General Nguyen ကို စစ္ရာဇဝတ္မႈ က်ဴးလြန္သူ လူသတ္သမား အျဖစ္ ႐ႈံ ့ ခ် ေနၾကတဲ့ သူေတြ ဒီေန ့ အထိ ႐ွိသလို ၊ General Nguyen ေနရာမွာဆို မိမိရဲ ့ မိတ္ေဆြေတြ နဲ ့ ရဲေဖာ္ရဲဖက္ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ခဲ့တဲ့သူကို ေသြးပူေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဖမ္းမိရင္ လူတိုင္း ဒီလိုလုပ္ မိမွာပဲ ၊ ဒါဟာ ရာဇဝတ္ေကာင္ သူလွ်ိဳတစ္ေယာက္ကို ထိုက္သင့္တဲ့ အျပစ္ေပးတာပဲ ျဖစ္တယ္လို ့ ျမင္ၾကတဲ့ သူေတြလဲ ႐ွိတယ္ ။
ေနာက္ပိုင္းမွာ ဓာတ္ပံုဆရာ Adams က သူ ့ရဲ ့ ဓာတ္ပံုေၾကာင့္ General Nguyen ကို သူ ့ရဲ ့ စစ္ပြဲ အတြင္း စြမ္းေဆာင္မႈေတြ အတြက္ သူရဲေကာင္း တစ္ေယာက္ အေနနဲ ့ လူေတြ မျမင္ၾကေတာ့ တာကို ေနာင္တ ရမိတယ္လို ့ ေျပာခဲ့တယ္ ။ သူဓာတ္ပံု ဆရာလုပ္တာဟာ အျခားသူ တစ္ေယာက္ကို ထိခိုက္ေစလိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ ့ လုပ္တာ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ သူ ့ဓာတ္ပံုေၾကာင့္ လူတစ္ဦး ထိခိုက္ခဲ့ ရတာကို စိတ္မေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းေျပာ ခဲ့တယ္ ။
Time မဂၢဇင္းမွာ Adams က “The general killed the Viet Cong; I killed the general with my camera. Still photographs are the most powerful weapon in the world. People believe them; but photographs do lie, even without manipulation. They are only half-truths. What the photograph didn't say was, 'What would you do if you were the general at that time and place on that hot day, and you caught the so-called bad guy after he blew away one, two or three American people?” လို ့ေရးခဲ့တယ္ ။
General Nguyen ဟာတိုက္ပြဲ တစ္ခုမွာ ေျခေထာက္ကို ဒဏ္ရာ ျပင္းထန္စြာ ရခဲ့တဲ့ အတြက္ သူ ့ကို အေမရိကန္ ကို ပို ့ျပီး ကုသခဲ့တယ္ ။ ေတာင္ဗီယက္နမ္ ေတြ စစ္႐ႈံးျပီး ေနာက္မွာ General ဟာ အေမရိကန္မွာပဲ ေသတဲ့ထိ အေျခခ် ေနထိုင္ခဲ့တယ္ ။ သူမေသခင္မွာ ဓာတ္ပံုဆရာ Adams ဟာ General နဲ ့ သူ ့ မိသားစုကို ကိုယ္တိုင္ သြားေတြ ့ျပီး ေတာင္းပန္ ခဲ့တယ္ ။ ေအာက္က video က သူ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ အဲဒီ ဓာတ္ပံု နဲ ့ပတ္သက္ျပီး သူ ့ရဲ ့ ခံစားခ်က္ကို Adams ျပန္ေျပာျပ တာပါ ။
ေအာက္က ပံုကေတာ့ ဓာတ္ပံုဆရာ Huynh Cong Ut ၁၉၇၃ မွာ Pulitzer Prize ရခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပံုပါ ။ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲ ဓာတ္ပံုေတြထဲက လူသိအမ်ားဆံုး ဓာတ္ပံုတစ္ပံုပါ ။ ဒီဓာတ္ပံုေၾကာင့္ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲ ဆန္ ့က်င္ေရး လႈပ္႐ွားမႈေတြ ပိုအားေကာင္း ခဲ့တယ္ ။
အေမရိကန္ နဲ ့ ေတာင္ဗီယက္နမ္ တပ္က ေျမာက္ဗီယက္နမ္ တပ္ေတြ႐ွိေနတဲ့ ႐ြာလို ့ သံသရ ႐ွိတဲ့ ႐ြာတစ္႐ြာ ေပၚကို Napalm ဗံုးၾကဲ ခ်ျပီးေနာက္ ႐ြာထဲမွာ ႐ွိေနတဲ့ ကေလးေတြ ေဘးလြတ္ရာ ကိုေျပးလာတဲ့ ပံုပါ ။ Napalm ဗံုးဟာ သာမန္ ဗံုး အမ်ိဳးအစား မဟုတ္ပဲ ေလာင္စာဆီ တစ္မ်ိဳးကို ဂ်ယ္လီလို ျပစ္ေနေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ ေလာင္စာဗံုး တစ္မ်ိဳးပါ ။ ရန္သူ ့ စခန္းေတြ ၊ ျမိဳ ့႐ြာေတြကို မီး႐ႈိ ့ျပီး ရန္သူေတြကို ေျခာက္လွန္ ့ ထုတ္ဖို ့ အတြက္ အဓိက သံုးတယ္ ။ Napalm ဗံုးဟာ ေပါက္ျပီးရင္ carbon monoxide ေတြထုတ္တဲ့ အတြက္ လူေတြ အသက္႐ႉက်ပ္ မူးေမ့လဲျပီး မီးေလာင္ခံ ၾကရတယ္ ။ ဗံုးမွာပါတဲ့ ေလာင္စာေတြ လူကိုထိရင္ အသားမွာ ကပ္ေနျပီး မီးေလာင္ ဒဏ္ရာကို ျပင္းစြာခံစားရတယ္ ။
ဓာတ္ပံုထဲက အဝတ္အစား မပါပဲ ေျပးလာတဲ့ ေကာင္မေလးက ၉ႏွစ္သမီး Kim Phuc ပါ ။ သူ ့ရဲ ့ ေက်ာကုန္းနဲ ့ လက္မွာ ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား မီးေလာင္ခံ ထားရတယ္ ။ မီးေလာင္ေနတဲ့ သူ ့အဝတ္အစား ေတြကို ခၽြတ္ျပီး ေျပးလာတာပါ ။ အေ႐ွ ့ဆံုးက ေကာင္ေလး ကေတာ့ ၁၂ ႏွစ္သား Kim ရဲ ့ အစ္ကို Phan Thanh Tam ပါ ။ အေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးက Kim ရဲ ့ ေမာင္ေလး ၅ႏွစ္သား Phan Thanh Phuoc ပါ ။ က်န္တဲ့ ကေလး ႏွစ္ေယာက္က Kim ရဲ ့ ဝမ္းကြဲ ေမာင္ႏွစ္မ Ho Van Bo နဲ ့ Ho Thi Ting ပါ ။
ေအာက္ကဓာတ္ပံုကေတာ့ ၁၉၇၃ မွာ ဓာတ္ပံုဆရာ Chick Harrity ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ Saigon ျမိဳ ့ရဲ ့လမ္းေပၚမွာ ေရာဂါသည္ ညီမေလးကို စကၠဴပုံး ထဲထည့္ျပီး ေတာင္းရမ္းေနတဲ့ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ပံုပါ ။
အဲဒီ ဓာတ္ပံုက အေမရိကန္ေတြကို ရံပုံေငြေတြ စုထည့္ၾကျပီး ေရာဂါသည္ ေကာင္မေလးကို အေမရိကန္ ႏိုင္ငံကို ေခၚယူ ႏွလံုးခြဲစိပ္ ကုသေပးၾကတဲ့ အထိ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္ ။ ႏွလံုးခြဲစိပ္ ကုသေပးျပီး ေနာက္မွာ အေမရိကန္ မိသားစု တစ္စုက အဲဒီ ေကာင္မေလးကို ေမြးစားခဲ့ ၾကတယ္ ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ ့ ဘဝကို ေျပာင္းလဲတဲ့ အထိ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အဲဒီ ဓာတ္ပံုကို ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ Chick Harrity ကို White House News Photographers’ Association (WHNPA) က ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ Lifetime Achievement Award ကို ေပးခဲ့တယ္ ။ အဲဒီေန ့ က Chick Harrity ကို သူ ့ွဓာတ္ပံုမွာ ပါတဲ့ စကၠဴပံုးထဲက ေကာင္မေလး Tran Thie Het Nhanny ကိုယ္တိုင္ ဆုတက္ ေပးခဲ့တယ္ ။
Baby in the box လို ့ နာမည္ေပး ထားတဲ့ အဲဒီ ဓာတ္ပံုထဲက ေကာင္မေလး နဲ ့ ဓာတ္ပံုဆရာ အေၾကာင္းကို လူေတြသိ ၾကေပမဲ့ ဓာတ္ပံုထဲက ေကာင္ေလး အေၾကာင္းကိုေတာ့ ဘယ္မွာမွ ေရးထားတာ မေတြ ့ရဘူး ။ ဘယ္သူမွ သိၾကပံု မရဘူး ။ ဓာတ္ပံုထဲက ေကာင္ေလး ကေတာ့ သူ ့ ညီမေလးလို ကံေကာင္းခဲ့ပံု မရဘူး ။ ။
ဒုတိယ ကမာၻစစ္ ေနာက္ပိုင္း ကြန္ျမဴနစ္ ႏိုင္ငံမ်ားနဲ ့ အေနာက္အုပ္စု ႏိုင္ငံေတြၾကား အားျပိဳင္မႈ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အဲဒီ စစ္ပြဲဟာ ဗီယက္နမ္ ရဲ ့ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြ ျဖစ္တဲ့ ကေမာၻဒီးယား နဲ ့ လာအို ႏိုင္ငံေတြထိ ပ်ံ ့ႏွံ ့ခဲ့တယ္ ။ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲဟာ အေမရိကန္ နဲ ့ ေတာင္ဗီယက္နမ္ အတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ စနစ္မျပန္ ့ ပြားရေအာင္ တားဆီးတဲ့ စစ္ပြဲတစ္ခု ျဖစ္ျပီး ၊ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ အတြက္ ကေတာ့ နယ္ခ်ဲ ့ေတြကို တြန္းလွန္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး စစ္ပြဲ တစ္ခု ျဖစ္တယ္ ။
၁၉၇၅ မွာ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲ အဆံုးသတ္ ခဲ့ျပီး ကြန္ျမဴနစ္ စနစ္ကို လိုလားတဲ့ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ ဖက္က ေအာင္ပြဲခံ ခဲ့တယ္ ။ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲဟာ အေမရိကန္တို ့ ပထမဆံုး ႐ႈံးနိမ့္ ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲ ျဖစ္တယ္ ။ စစ္ပြဲ ကာလ အတြင္းမွာ ေတာင္ဖက္ကေရာ ၊ ေျမာက္ဖက္ကေရာ ႏွစ္ဖက္စလံုး စစ္ရာဇဝတ္မႈ အမ်ားအျပားကို က်ဴးလြန္ခဲ့ ၾကျပီး အျပစ္မဲ့ အရပ္သား အမ်ားအျပား ေသခဲ့ရတယ္ ။
ေတာင္ဗီယက္နမ္္ဖက္က အေမရိကန္ စစ္သား ၅၈၁၅၉ နဲ ့ ေတာင္ကိုးရီးယား စစ္သား ၅၀၉၉ အပါအဝင္ စစ္သား ၃သိန္းေက်ာ္ ေသျပီး ၁ သန္းခြဲ နီးပါး ဒဏ္ရာရခဲ့တယ္ ။ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ ဖက္က စစ္သား ၁ သန္းေက်ာ္ ေသျပီး ၆ သိန္းေက်ာ္ ဒဏ္ရာရ ခဲ့တယ္ ။ စစ္ပြဲကာလ အတြင္း ဗီယက္နမ္မွာ အရပ္သား ၂ သိန္း နဲ ့ ၂ သန္းၾကား ၊ ကေမာၻဒီယားမွာ အရပ္သား ၂ သိန္းနဲ ့ ၃ သိန္းၾကား ၊ လာအိုမွာ အရပ္သား ၂ ေသာင္း နဲ ့ ၂ သိန္းၾကား ေသခဲ့ရတယ္ ။
ေအာက္ကဓာတ္ပံု ၂ ပံုက ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲ ကာလ အတြင္း ဂ်ပန္ ဓာတ္ပံုဆရာ Kyoichi Sawada ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပံုေတြ ထဲက ဓာတ္ပံု ၂ပံုပါ ။
အေမရိကန္ တို ့ရဲ ့ ဗံုးၾကဲမႈက လြတ္ေအာင္ ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ျပီး ေျပးလာတဲ့ ဗီယက္နမ္ မိသားစု ပံုက ၁၉၆၅ မွာ World Press Photos of the Year အျဖစ္ အေ႐ြးခံရျပီး ၊ Vietcong စစ္သား တစ္ေယာက္ရဲ ့ အေလာင္းကို အေမရိကန္ စစ္သားေတြက ကားေနာက္မွာ ၾကိဳးနဲ ့ ခ်ီျပီး ဆြဲလာတဲ့ ပံုက ၁၉၆၆ မွာ World Press Photos of the Year အျဖစ္ အေ႐ြး ခံခဲ့ရတယ္ ။ သူ ့ရဲ ့ Vietnam စစ္ပြဲ ဓာတ္ပံု ေတြေၾကာင့္ Kyoichi Sawada ဟာ ၁၉၆၆ မွာ Pulitzer Prize for Photography ဆုကို ရခဲ့တယ္ ။
ေအာက္ကပံု ကေတာ့ အေမရိကန္ ဓာတ္ပံုဆရာ Eddie Adams ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ ေတာင္ဗီယက္နမ္ ဖက္က General Nguyen Ngoc Loan က Saigon ျမိဳ ့လယ္ လမ္းမေပၚမွာ လက္ေနာက္ျပန္ ၾကိဳးတုပ္ ထားတဲ့ အရပ္ဝတ္နဲ ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ ့ ေခါင္းကို ေသနတ္နဲ ့ ေတ့ျပီး ပစ္ေနတဲ့ ပံုပါ ။
အဲဒီ ဓာတ္ပံုေၾကာင့္ ၁၉၆၉ မွာ Pulitzer Prize for Spot News Photography နဲ ့ World Press Photo ဆုကို Eddie Adams ရခဲ့တယ္ ။ ေသနတ္နဲ ့ပစ္ျပီးေတာ့ General က သူ ့နားကို ေလွ်ာက္လာျပီး “ငါ့လူေတြ နဲ ့ မင္းတို ့ လူေတြ အမ်ားၾကီးကို သူတို ့ သတ္ခဲ့တယ္” ဆိုျပီး ေျပာတယ္လို ့ Adams က ျပန္ေျပာ ျပတယ္ ။
ဓာတ္ပံုဆရာ Adams ကိုယ္တိုင္ General Nguyen ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလူကို ပစ္သတ္တာလဲ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို မသိရေသးခင္ အျခားဓာတ္ပံု ေတြနဲ ့ အတူ သတင္းစာ ေတြမွာ အဲဒီဓာတ္ပံုကို ေဖာ္ျပခဲ့ ၾကတယ္ ။ အဲဒီဓာတ္ပံုဟာ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲရဲ ့ အက်ဥ္းတန္ ျမင္ကြင္း တစ္ခု အျဖစ္ တကမာၻလံုးကို လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွား ျဖစ္ေစခဲ့တယ္ ။ အထူးသျဖင့္ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲကို ဆန္ ့က်င္ လႈပ္႐ွား သူေတြဟာ ယူနီေဖာင္းဝတ္ အရာ႐ွိ တစ္ေယာက္ အေနနဲ ့ အရပ္ဝတ္နဲ ့ လူတစ္ေယာက္ကို ျမိဳ ့လယ္ေကာင္မွာ ပစ္သတ္တာဟာ မင္းမဲ့ စ႐ိုက္ဆန္ဆန္ ေသြးေအး လူသတ္မႈတစ္ခုသာ ျဖစ္တယ္လို ့ Grneral Nguyen ကို ႐ႈံ ့ခ်ခဲ့ ၾကတယ္ ။
ဓာတ္ပံုထဲမွာ အသတ္ခံ ရတဲ့သူဟာ Vietcong Captain Nguyen Van Lem ဆိုသူ ျဖစ္ျပီး သူဟာ သူလွ်ိဳ လုပ္ေနသူ တစ္ေယာက္လဲ ျဖစ္တယ္ ။ သူ ့ကို ဖမ္းမမိခင္မွာ သူဟာ ေတာင္ဗီယက္နမ္ ရဲအရာ႐ွိေတြ ၊ အစိုးရ ဝန္ထမ္းေတြ နဲ ့ မိသားစုဝင္ အမ်ားအျပားကို ပစ္သတ္ခဲ့တယ္ ။ အသတ္ခံရတဲ့ သူေတြထဲမွာ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသားေတြလဲ ပါသလို ၊ ရဲခ်ဳပ္တာဝန္ကိုပါ ပူးတြဲ ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ General Nguyen နဲ ့ ရင္းႏွီးသူေတြ လဲပါတယ္ ။
အေၾကာင္းရင္း မွန္ ထြက္ေပၚလာျပီး ေနာက္မွာလဲ ဖမ္းမိျပီးသား လူတစ္ေယာက္ကို ဒီလိုသတ္တာဟာ မင္းမဲ့စ႐ိုက္သာ ျဖစ္တယ္ဆိုျပီး General Nguyen ကို စစ္ရာဇဝတ္မႈ က်ဴးလြန္သူ လူသတ္သမား အျဖစ္ ႐ႈံ ့ ခ် ေနၾကတဲ့ သူေတြ ဒီေန ့ အထိ ႐ွိသလို ၊ General Nguyen ေနရာမွာဆို မိမိရဲ ့ မိတ္ေဆြေတြ နဲ ့ ရဲေဖာ္ရဲဖက္ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ခဲ့တဲ့သူကို ေသြးပူေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဖမ္းမိရင္ လူတိုင္း ဒီလိုလုပ္ မိမွာပဲ ၊ ဒါဟာ ရာဇဝတ္ေကာင္ သူလွ်ိဳတစ္ေယာက္ကို ထိုက္သင့္တဲ့ အျပစ္ေပးတာပဲ ျဖစ္တယ္လို ့ ျမင္ၾကတဲ့ သူေတြလဲ ႐ွိတယ္ ။
ေနာက္ပိုင္းမွာ ဓာတ္ပံုဆရာ Adams က သူ ့ရဲ ့ ဓာတ္ပံုေၾကာင့္ General Nguyen ကို သူ ့ရဲ ့ စစ္ပြဲ အတြင္း စြမ္းေဆာင္မႈေတြ အတြက္ သူရဲေကာင္း တစ္ေယာက္ အေနနဲ ့ လူေတြ မျမင္ၾကေတာ့ တာကို ေနာင္တ ရမိတယ္လို ့ ေျပာခဲ့တယ္ ။ သူဓာတ္ပံု ဆရာလုပ္တာဟာ အျခားသူ တစ္ေယာက္ကို ထိခိုက္ေစလိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ ့ လုပ္တာ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ သူ ့ဓာတ္ပံုေၾကာင့္ လူတစ္ဦး ထိခိုက္ခဲ့ ရတာကို စိတ္မေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းေျပာ ခဲ့တယ္ ။
Time မဂၢဇင္းမွာ Adams က “The general killed the Viet Cong; I killed the general with my camera. Still photographs are the most powerful weapon in the world. People believe them; but photographs do lie, even without manipulation. They are only half-truths. What the photograph didn't say was, 'What would you do if you were the general at that time and place on that hot day, and you caught the so-called bad guy after he blew away one, two or three American people?” လို ့ေရးခဲ့တယ္ ။
General Nguyen ဟာတိုက္ပြဲ တစ္ခုမွာ ေျခေထာက္ကို ဒဏ္ရာ ျပင္းထန္စြာ ရခဲ့တဲ့ အတြက္ သူ ့ကို အေမရိကန္ ကို ပို ့ျပီး ကုသခဲ့တယ္ ။ ေတာင္ဗီယက္နမ္ ေတြ စစ္႐ႈံးျပီး ေနာက္မွာ General ဟာ အေမရိကန္မွာပဲ ေသတဲ့ထိ အေျခခ် ေနထိုင္ခဲ့တယ္ ။ သူမေသခင္မွာ ဓာတ္ပံုဆရာ Adams ဟာ General နဲ ့ သူ ့ မိသားစုကို ကိုယ္တိုင္ သြားေတြ ့ျပီး ေတာင္းပန္ ခဲ့တယ္ ။ ေအာက္က video က သူ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ အဲဒီ ဓာတ္ပံု နဲ ့ပတ္သက္ျပီး သူ ့ရဲ ့ ခံစားခ်က္ကို Adams ျပန္ေျပာျပ တာပါ ။
ေအာက္က ပံုကေတာ့ ဓာတ္ပံုဆရာ Huynh Cong Ut ၁၉၇၃ မွာ Pulitzer Prize ရခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပံုပါ ။ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲ ဓာတ္ပံုေတြထဲက လူသိအမ်ားဆံုး ဓာတ္ပံုတစ္ပံုပါ ။ ဒီဓာတ္ပံုေၾကာင့္ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲ ဆန္ ့က်င္ေရး လႈပ္႐ွားမႈေတြ ပိုအားေကာင္း ခဲ့တယ္ ။
အေမရိကန္ နဲ ့ ေတာင္ဗီယက္နမ္ တပ္က ေျမာက္ဗီယက္နမ္ တပ္ေတြ႐ွိေနတဲ့ ႐ြာလို ့ သံသရ ႐ွိတဲ့ ႐ြာတစ္႐ြာ ေပၚကို Napalm ဗံုးၾကဲ ခ်ျပီးေနာက္ ႐ြာထဲမွာ ႐ွိေနတဲ့ ကေလးေတြ ေဘးလြတ္ရာ ကိုေျပးလာတဲ့ ပံုပါ ။ Napalm ဗံုးဟာ သာမန္ ဗံုး အမ်ိဳးအစား မဟုတ္ပဲ ေလာင္စာဆီ တစ္မ်ိဳးကို ဂ်ယ္လီလို ျပစ္ေနေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ ေလာင္စာဗံုး တစ္မ်ိဳးပါ ။ ရန္သူ ့ စခန္းေတြ ၊ ျမိဳ ့႐ြာေတြကို မီး႐ႈိ ့ျပီး ရန္သူေတြကို ေျခာက္လွန္ ့ ထုတ္ဖို ့ အတြက္ အဓိက သံုးတယ္ ။ Napalm ဗံုးဟာ ေပါက္ျပီးရင္ carbon monoxide ေတြထုတ္တဲ့ အတြက္ လူေတြ အသက္႐ႉက်ပ္ မူးေမ့လဲျပီး မီးေလာင္ခံ ၾကရတယ္ ။ ဗံုးမွာပါတဲ့ ေလာင္စာေတြ လူကိုထိရင္ အသားမွာ ကပ္ေနျပီး မီးေလာင္ ဒဏ္ရာကို ျပင္းစြာခံစားရတယ္ ။
ဓာတ္ပံုထဲက အဝတ္အစား မပါပဲ ေျပးလာတဲ့ ေကာင္မေလးက ၉ႏွစ္သမီး Kim Phuc ပါ ။ သူ ့ရဲ ့ ေက်ာကုန္းနဲ ့ လက္မွာ ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား မီးေလာင္ခံ ထားရတယ္ ။ မီးေလာင္ေနတဲ့ သူ ့အဝတ္အစား ေတြကို ခၽြတ္ျပီး ေျပးလာတာပါ ။ အေ႐ွ ့ဆံုးက ေကာင္ေလး ကေတာ့ ၁၂ ႏွစ္သား Kim ရဲ ့ အစ္ကို Phan Thanh Tam ပါ ။ အေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးက Kim ရဲ ့ ေမာင္ေလး ၅ႏွစ္သား Phan Thanh Phuoc ပါ ။ က်န္တဲ့ ကေလး ႏွစ္ေယာက္က Kim ရဲ ့ ဝမ္းကြဲ ေမာင္ႏွစ္မ Ho Van Bo နဲ ့ Ho Thi Ting ပါ ။
ေအာက္ကဓာတ္ပံုကေတာ့ ၁၉၇၃ မွာ ဓာတ္ပံုဆရာ Chick Harrity ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ Saigon ျမိဳ ့ရဲ ့လမ္းေပၚမွာ ေရာဂါသည္ ညီမေလးကို စကၠဴပုံး ထဲထည့္ျပီး ေတာင္းရမ္းေနတဲ့ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ပံုပါ ။
အဲဒီ ဓာတ္ပံုက အေမရိကန္ေတြကို ရံပုံေငြေတြ စုထည့္ၾကျပီး ေရာဂါသည္ ေကာင္မေလးကို အေမရိကန္ ႏိုင္ငံကို ေခၚယူ ႏွလံုးခြဲစိပ္ ကုသေပးၾကတဲ့ အထိ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္ ။ ႏွလံုးခြဲစိပ္ ကုသေပးျပီး ေနာက္မွာ အေမရိကန္ မိသားစု တစ္စုက အဲဒီ ေကာင္မေလးကို ေမြးစားခဲ့ ၾကတယ္ ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ ့ ဘဝကို ေျပာင္းလဲတဲ့ အထိ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အဲဒီ ဓာတ္ပံုကို ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ Chick Harrity ကို White House News Photographers’ Association (WHNPA) က ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ Lifetime Achievement Award ကို ေပးခဲ့တယ္ ။ အဲဒီေန ့ က Chick Harrity ကို သူ ့ွဓာတ္ပံုမွာ ပါတဲ့ စကၠဴပံုးထဲက ေကာင္မေလး Tran Thie Het Nhanny ကိုယ္တိုင္ ဆုတက္ ေပးခဲ့တယ္ ။
Baby in the box လို ့ နာမည္ေပး ထားတဲ့ အဲဒီ ဓာတ္ပံုထဲက ေကာင္မေလး နဲ ့ ဓာတ္ပံုဆရာ အေၾကာင္းကို လူေတြသိ ၾကေပမဲ့ ဓာတ္ပံုထဲက ေကာင္ေလး အေၾကာင္းကိုေတာ့ ဘယ္မွာမွ ေရးထားတာ မေတြ ့ရဘူး ။ ဘယ္သူမွ သိၾကပံု မရဘူး ။ ဓာတ္ပံုထဲက ေကာင္ေလး ကေတာ့ သူ ့ ညီမေလးလို ကံေကာင္းခဲ့ပံု မရဘူး ။ ။
Wednesday 1 December 2010
ႏိုင္ငံကိုခ်စ္တဲ့အေမ နဲ ့ အေမကိုခ်စ္တဲ့သား
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လို အရည္အခ်င္း ႐ွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို ့ တိုင္းျပည္ အတြက္ အရမ္း တန္ဖိုး႐ွိပါတယ္ ။ သူျပန္လြတ္ လာျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက သူ ့ရဲ ့ လံုျခံဳေရး အတြက္ စိတ္ပူၾကတယ္ ။ ဒီပဲရင္း လိုအျဖစ္မ်ိဳး ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ျဖစ္မွာကို စိုးရိမ္ၾကတယ္ ။ သူသြားတဲ့ေနရာ တိုင္းမွာ လူအုပ္ၾကီးက အတင္းတိုးေဝွ ့ ျပီး အနီးကပ္ ႏႈတ္ဆက္ၾက ၊ ဓါတ္ပံုေတြ ႐ိုက္ၾကနဲ ့ တစ္ခုခု အႏာၱရာယ္ လုပ္မယ္ဆို ဘယ္သူမဆို အလြယ္တကူ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားမို ့ စိုးရိမ္စရာလဲ အရမ္းေကာင္းပါတယ္ ။
Interview တစ္ခုမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က သူ ့ရဲ ့ လံုျခံဳေရး နဲ ့ ပတ္သက္ျပီး စိတ္မပူဖို ့ NLD လိုအဖြဲ ့ အစည္းက လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ ့အစည္းလဲ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ လံုျခံဳေရး ကိစၥေတြမွာ အကန္ ့အသတ္ေတြ ႐ွိေပမဲ့ NLD လူငယ္ေတြ အရင္ကလဲ တာဝန္ယူ အကာအကြယ္ ေပးခဲ့သလို အခု သူတို ့တာဝန္ယူမယ္လို ့ ေျပာတာကိုလဲ ယံုၾကည္ေၾကာင္း စိတ္မပူၾကဖို ့ ေျပာထားတာ ကို ဖတ္လိုက္ရတယ္ ။
NLD လူငယ္ေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အတြက္ အသက္နဲ ့ လဲျပီး ကာကြယ္ၾကမယ္ ဆိုတာ သံသရ ျဖစ္စရာ မ႐ွိပါဘူး ။ ဒီပဲရင္း အေရးအခင္းက အထင္အ႐ွား ပဲေလ ။ ဒါေပမဲ့ NLD လူငယ္ေတြရဲ ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ေတြကလဲ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိပဲ ႐ွိတယ္ ။ စကားေျပာ တာက အစ ဆင္ျခင္ ေနရတယ္ ။ မၾကာေသးခင္က သတင္းေထာက္ နဲ ့ ျပသနာ ျဖစ္ၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္က သက္ေသပဲေလ ။
အနီးကပ္ အတင္းတိုးေဝွ ့ျပီး ႏႈတ္ဆက္ၾက ၊ ဓာတ္ပံုေတြ ႐ိုက္ေနၾကတာဟာ အႏာၱရာယ္ ေပးဖို ့ အခြင့္အေရး ေစာင့္ေနတဲ့ သူေတြ အတြက္ အခြင့္အေရး ရေအာင္ ဖန္တီး ေပးေန သလိုျဖစ္ေနတယ္ ။ ကားေ႐ွ ့က ပိတ္ျပီး ကာထားၾကတာ ၊ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္လို ့ မရေအာင္ ပိတ္ရပ္ေန ၾကတာေတြက အဆိုးဆံုး ပါပဲ ။ တစ္ခုခု ျဖစ္ရင္ ဘယ္မွ ေ႐ွာင္ထြက္လို ့ မရေအာင္ ဝိုင္းျပီး ခ်ဳပ္ေလွာင္ ေပးထားၾက သလို ျဖစ္ေနတယ္ ။
ဓာတ္ပံု႐ိုက္တဲ့ သူေတြကလဲ စည္းကမ္း႐ွိ႐ွိေလး ေဘးဖက္ေတြ ကေန႐ိုက္မယ္ ၊ အေ႐ွ ့က ႐ိုက္ခ်င္ရင္ေတာင္ ခပ္လွမ္းလွမ္း ကေန႐ိုက္ ၾကမယ္ ၊ အနီးကပ္ျပီး ႏႈတ္ဆက္ခ်င္ သူေတြကလဲ အတင္းတိုးေဝွ ့ မေနၾကပဲ တစ္ဦးနဲ ့ တစ္ဦး နားလည္မႈနဲ ့ အလွည့္ေပးျပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကမယ္ဆိုရင္ အနီးကပ္လာျပီး အႏာၱရာယ္ ေပးမဲ့သူကို ခ်က္ခ်င္း သတိျပဳမိႏိုင္ သလို NLD လူငယ္ေတြလဲ လံုျခံဳေရး ကို ေသခ်ာ တာဝန္ ယူႏိုင္မယ္ ။ အခုေတာ့ လံုျခံဳေရး တာဝန္ယူထားတဲ့ သူေတြက လမ္း႐ွင္းေပး ေနရတာကလြဲျပီး အျခား ဘာကိုမွ သတိမထား ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေန ၾကတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ ့ လံုျခံဳေရးဟာ NLD လူငယ္ေတြ မွာသာ တာဝန္႐ွိတာ မဟုတ္ပါဘူး ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုေလးစားတဲ့ သူတိုင္း ၊ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ့ သူတိုင္း မွာ တာဝန္႐ွိ ပါတယ္ ။
ကိုထိန္လင္းနဲ ့ ေဒၚေအာင္တန္းစုၾကည္ ေ႐ႊတိဂံု ဘုရား သြားဖူးတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြ ေတြ ့တုန္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က ရယ္ျပံဳးေနေပမဲ့ ကိုထိန္လင္း ကေတာ့ တည္တည္ၾကီး ျဖစ္ေနတာကို သတိထားမိတယ္ ။ အၾကာၾကီး ခြဲေနရတဲ့ အေမနဲ ့ ခဏေလး ေတြ ့ရခ်ိန္ မွာေတာင္ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ မေနရတာကို စိတ္ညစ္ေနပံု ရတယ္လို ့ ေတြးမိခဲ့တယ္ ။ အေမရဲ ့ ခံယူခ်က္ နဲ ့ ရပ္တည္မႈကို အျမဲတမ္း နားလည္ျပီး အားေပးခဲ့တဲ့ သားပဲ အခု အေျခအေန ကိုလဲ နားလည္ မွာပါလို ့ ေတြးမိခဲ့တယ္ ။
ညက သူငယ္ခ်င္းနဲ ့ ထမင္းစားေနရင္း သူငယ္ခ်င္းက သူ ့ Phone နဲ ့ ကိုထိန္လင္း က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကို ေနာက္ကေန ဖက္ထားတဲ့ ပံုနဲ ့ သတင္း တစ္ခုျပတယ္ ။ Video file မို ့ ဖြင့္ၾကည့္ ၾကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ ့ ကိုထိန္လင္းတို ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း သြားတဲ့ သတင္း ျဖစ္ေနတယ္ ။ Video ထဲမွာ လူေတြတအား တိုးေဝွ ့လာေတာ့ ကိုထိန္လင္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကို ေနာက္ကေန ဖက္ျပီး အကာအကြယ္ ေပးထားတာ ၊ လူအုပ္ၾကီး ထဲကေန ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လက္ကိုဆြဲျပီး တိုးထြက္ေနတာ ေတြကို ျမင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတယ္ ။ အိမ္ကိုလဲ အရမ္း သတိရမိတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္း ကလဲေျပာတယ္ ျမင္ကြင္းက စိတ္ထဲမွာ အရမ္း ခံစားရ တယ္တဲ့ ။
ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကို စိုးရိမ္တယ္ ဆိုတာက သူဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ အစားထိုး လို ့ မရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ မို ့လို ့ပါ ။ ငါတို ့ တိုင္းျပည္ ၊ ငါတို ့ အနာဂတ္ကို တိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေျပာင္းလဲ ေပးႏိုင္မဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို ဆံုး႐ံႈးသြားမွာ ေၾကာက္ေနၾကတဲ့ အတၱေတြ ၊ ေလာဘေတြ နဲ ့ပါ ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သာ ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရး ေလာကထဲ မဝင္ခဲ့ရင္ ဘယ္သူေတြက စိုးရိမ္ၾကမွာလဲ ။
ကိုထိန္လင္း သူ ့အေမကို ကာကြယ္ တာက သားတစ္ေယာက္ အေနနဲ ့ မိခင္အေပၚကို အႏာၱရာယ္ မက်ေအာင္ မိသားစု ေမတၱာ သန္ ့သန္ ့ နဲ ့ ကာကြယ္တာ ။ အေမရဲ ့ ခံယူခ်က္ ၊ ရပ္တည္ခ်က္ ေတြကို သူ နားလည္ေပး ႏိုင္ေပမဲ့ ျမင္ေတြ ့ ေနရတဲ့ အေျခအေန ေတြမွာ အေမကို သူ ဘယ္လို စိတ္ခ်မွာလဲ ။ ဘယ္သြားသြား ခပ္တည္တည္ မ်က္ႏွာထား ျဖစ္ေနတဲ့ သူ ့ရဲ ့ ခံစားခ်က္ ကိုလဲ အခုမွ နားလည္ မိတယ္ ။ မၾကာခင္မွာ သူ ့မိသားစုဆီ သူျပန္ ရေတာ့မယ္ ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကလဲ ကိုထိန္လင္း ကို သူ ့ အတြက္ စိတ္မပူဖို ့ မွာလိမ့္မယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ကိုထိန္လင္း ဘယ္လို ခံစားေနရမယ္ ဆိုတာ မိဘကို ခ်စ္တဲ့ သားသမီး တိုင္း သိၾကမွာပါ ။ ။
Interview တစ္ခုမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က သူ ့ရဲ ့ လံုျခံဳေရး နဲ ့ ပတ္သက္ျပီး စိတ္မပူဖို ့ NLD လိုအဖြဲ ့ အစည္းက လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ ့အစည္းလဲ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ လံုျခံဳေရး ကိစၥေတြမွာ အကန္ ့အသတ္ေတြ ႐ွိေပမဲ့ NLD လူငယ္ေတြ အရင္ကလဲ တာဝန္ယူ အကာအကြယ္ ေပးခဲ့သလို အခု သူတို ့တာဝန္ယူမယ္လို ့ ေျပာတာကိုလဲ ယံုၾကည္ေၾကာင္း စိတ္မပူၾကဖို ့ ေျပာထားတာ ကို ဖတ္လိုက္ရတယ္ ။
NLD လူငယ္ေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အတြက္ အသက္နဲ ့ လဲျပီး ကာကြယ္ၾကမယ္ ဆိုတာ သံသရ ျဖစ္စရာ မ႐ွိပါဘူး ။ ဒီပဲရင္း အေရးအခင္းက အထင္အ႐ွား ပဲေလ ။ ဒါေပမဲ့ NLD လူငယ္ေတြရဲ ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ေတြကလဲ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိပဲ ႐ွိတယ္ ။ စကားေျပာ တာက အစ ဆင္ျခင္ ေနရတယ္ ။ မၾကာေသးခင္က သတင္းေထာက္ နဲ ့ ျပသနာ ျဖစ္ၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္က သက္ေသပဲေလ ။
အနီးကပ္ အတင္းတိုးေဝွ ့ျပီး ႏႈတ္ဆက္ၾက ၊ ဓာတ္ပံုေတြ ႐ိုက္ေနၾကတာဟာ အႏာၱရာယ္ ေပးဖို ့ အခြင့္အေရး ေစာင့္ေနတဲ့ သူေတြ အတြက္ အခြင့္အေရး ရေအာင္ ဖန္တီး ေပးေန သလိုျဖစ္ေနတယ္ ။ ကားေ႐ွ ့က ပိတ္ျပီး ကာထားၾကတာ ၊ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္လို ့ မရေအာင္ ပိတ္ရပ္ေန ၾကတာေတြက အဆိုးဆံုး ပါပဲ ။ တစ္ခုခု ျဖစ္ရင္ ဘယ္မွ ေ႐ွာင္ထြက္လို ့ မရေအာင္ ဝိုင္းျပီး ခ်ဳပ္ေလွာင္ ေပးထားၾက သလို ျဖစ္ေနတယ္ ။
ဓာတ္ပံု႐ိုက္တဲ့ သူေတြကလဲ စည္းကမ္း႐ွိ႐ွိေလး ေဘးဖက္ေတြ ကေန႐ိုက္မယ္ ၊ အေ႐ွ ့က ႐ိုက္ခ်င္ရင္ေတာင္ ခပ္လွမ္းလွမ္း ကေန႐ိုက္ ၾကမယ္ ၊ အနီးကပ္ျပီး ႏႈတ္ဆက္ခ်င္ သူေတြကလဲ အတင္းတိုးေဝွ ့ မေနၾကပဲ တစ္ဦးနဲ ့ တစ္ဦး နားလည္မႈနဲ ့ အလွည့္ေပးျပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကမယ္ဆိုရင္ အနီးကပ္လာျပီး အႏာၱရာယ္ ေပးမဲ့သူကို ခ်က္ခ်င္း သတိျပဳမိႏိုင္ သလို NLD လူငယ္ေတြလဲ လံုျခံဳေရး ကို ေသခ်ာ တာဝန္ ယူႏိုင္မယ္ ။ အခုေတာ့ လံုျခံဳေရး တာဝန္ယူထားတဲ့ သူေတြက လမ္း႐ွင္းေပး ေနရတာကလြဲျပီး အျခား ဘာကိုမွ သတိမထား ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေန ၾကတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ ့ လံုျခံဳေရးဟာ NLD လူငယ္ေတြ မွာသာ တာဝန္႐ွိတာ မဟုတ္ပါဘူး ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုေလးစားတဲ့ သူတိုင္း ၊ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ့ သူတိုင္း မွာ တာဝန္႐ွိ ပါတယ္ ။
ကိုထိန္လင္းနဲ ့ ေဒၚေအာင္တန္းစုၾကည္ ေ႐ႊတိဂံု ဘုရား သြားဖူးတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြ ေတြ ့တုန္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က ရယ္ျပံဳးေနေပမဲ့ ကိုထိန္လင္း ကေတာ့ တည္တည္ၾကီး ျဖစ္ေနတာကို သတိထားမိတယ္ ။ အၾကာၾကီး ခြဲေနရတဲ့ အေမနဲ ့ ခဏေလး ေတြ ့ရခ်ိန္ မွာေတာင္ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ မေနရတာကို စိတ္ညစ္ေနပံု ရတယ္လို ့ ေတြးမိခဲ့တယ္ ။ အေမရဲ ့ ခံယူခ်က္ နဲ ့ ရပ္တည္မႈကို အျမဲတမ္း နားလည္ျပီး အားေပးခဲ့တဲ့ သားပဲ အခု အေျခအေန ကိုလဲ နားလည္ မွာပါလို ့ ေတြးမိခဲ့တယ္ ။
ညက သူငယ္ခ်င္းနဲ ့ ထမင္းစားေနရင္း သူငယ္ခ်င္းက သူ ့ Phone နဲ ့ ကိုထိန္လင္း က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကို ေနာက္ကေန ဖက္ထားတဲ့ ပံုနဲ ့ သတင္း တစ္ခုျပတယ္ ။ Video file မို ့ ဖြင့္ၾကည့္ ၾကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ ့ ကိုထိန္လင္းတို ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း သြားတဲ့ သတင္း ျဖစ္ေနတယ္ ။ Video ထဲမွာ လူေတြတအား တိုးေဝွ ့လာေတာ့ ကိုထိန္လင္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကို ေနာက္ကေန ဖက္ျပီး အကာအကြယ္ ေပးထားတာ ၊ လူအုပ္ၾကီး ထဲကေန ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လက္ကိုဆြဲျပီး တိုးထြက္ေနတာ ေတြကို ျမင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတယ္ ။ အိမ္ကိုလဲ အရမ္း သတိရမိတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္း ကလဲေျပာတယ္ ျမင္ကြင္းက စိတ္ထဲမွာ အရမ္း ခံစားရ တယ္တဲ့ ။
ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကို စိုးရိမ္တယ္ ဆိုတာက သူဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ အစားထိုး လို ့ မရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ မို ့လို ့ပါ ။ ငါတို ့ တိုင္းျပည္ ၊ ငါတို ့ အနာဂတ္ကို တိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေျပာင္းလဲ ေပးႏိုင္မဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို ဆံုး႐ံႈးသြားမွာ ေၾကာက္ေနၾကတဲ့ အတၱေတြ ၊ ေလာဘေတြ နဲ ့ပါ ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သာ ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရး ေလာကထဲ မဝင္ခဲ့ရင္ ဘယ္သူေတြက စိုးရိမ္ၾကမွာလဲ ။
ကိုထိန္လင္း သူ ့အေမကို ကာကြယ္ တာက သားတစ္ေယာက္ အေနနဲ ့ မိခင္အေပၚကို အႏာၱရာယ္ မက်ေအာင္ မိသားစု ေမတၱာ သန္ ့သန္ ့ နဲ ့ ကာကြယ္တာ ။ အေမရဲ ့ ခံယူခ်က္ ၊ ရပ္တည္ခ်က္ ေတြကို သူ နားလည္ေပး ႏိုင္ေပမဲ့ ျမင္ေတြ ့ ေနရတဲ့ အေျခအေန ေတြမွာ အေမကို သူ ဘယ္လို စိတ္ခ်မွာလဲ ။ ဘယ္သြားသြား ခပ္တည္တည္ မ်က္ႏွာထား ျဖစ္ေနတဲ့ သူ ့ရဲ ့ ခံစားခ်က္ ကိုလဲ အခုမွ နားလည္ မိတယ္ ။ မၾကာခင္မွာ သူ ့မိသားစုဆီ သူျပန္ ရေတာ့မယ္ ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကလဲ ကိုထိန္လင္း ကို သူ ့ အတြက္ စိတ္မပူဖို ့ မွာလိမ့္မယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ကိုထိန္လင္း ဘယ္လို ခံစားေနရမယ္ ဆိုတာ မိဘကို ခ်စ္တဲ့ သားသမီး တိုင္း သိၾကမွာပါ ။ ။
( ဓါတ္ပံုမ်ား ႏွင့္ Video ကို www.mizzimaburmese.com မွ ကူးယူပါသည္ )
ယမ္းေငြ ့ေတြနဲ ့ ျမန္မာျပည္
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္ ေက်ာ္ကာလက စျပီး တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တစ္ဖြဲ ့ျပီး တစ္ဖြဲ ့ လက္နက္နဲ ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လဲခဲ့ၾကတယ္ ။ အခ်ိဳ ့ကလဲ မိမိ အဖြဲ ့ အစည္းကို ပိုျပီး အင္အား ေတာင့္တင္းလာေအာင္ လုပ္ဖို ့အတြက္ ၊ အခ်ိဳ ့ကလဲ လူထုနဲ ့ ထိေတြ ့ ဆက္ဆံ ခြင့္ ရဖို ့ အတြက္ ၊ အခ်ိဳ ့ ကလဲ ရာစုႏွစ္ တဝက္ေက်ာ္ထိ လက္နက္သံုးျပီး ၾကိဳစားခဲ့ ေပမဲ့ မေအာင္ျမင္ ေသးတဲ့ မိမိတို ့ရဲ ့ ရည္မွန္းခ်က္ ေတြကို ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းနဲ ့ ၾကိဳးစား ၾကည့္ဖို ့ အတြက္ စတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးယူ ခဲ့ၾကတယ္ ။
ျငိမ္းခ်မ္းေရးယူျပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘယ္အဖြဲ ့အစည္းမွ မိမိတို ့ အဖြဲ ့ရဲ ့ မူလ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ခဲ့ၾကေပမဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယူခဲ့ၾကတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ အခ်ိဳ ့ကိုေတာ့ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့ ၾကတယ္ ။ အခ်ိဳ ့အဖြဲ ့ေတြဟာ အရင္ကထက္ အင္အားပိုမို ေတာင့္တင္းလာ ၾကတယ္ ။ အခ်ိဳ ့အဖြဲ ့ ေတြကလဲ လူထုနဲ ့ ပိုမိုထိေတြ ့ ခြင့္ေတြ ရလာျပီး အဖြဲ ့နဲ ့ လူထုၾကားမွာ နားလည္မႈေတြ ၊ ေထာက္ခံမႈေတြ ပိုရလာၾကတယ္ ။
အခ်ိဳ ့အဖြဲ ့ေတြက ပခံုးပုတ္ ၊ ေခါင္းပုတ္ အလုပ္ခံျပီး မိမိတို ့ အလံကို ေရာင္းစားခဲ့ ၾကတယ္ ။ အခ်ိဳ ့ ကလဲ ေသရင္ယူသြားလို ့ ရမွာ မဟုတ္တာေတြကို မက္ျပီး မိမိတို ့နဲ ့ တစ္ခ်ိန္က ေသေဖာ္ေသဖက္ ရဲေဖာ္ရဲဖက္ ေတြကို ျပန္တိုက္ေန ၾကတယ္ ။ အခ်ိဳ ့ကလဲ အျမဲတမ္းျမဲမွာ မဟုတ္တဲ့ ခဏတာပဲ ခံစားခြင့္ ရမဲ့ အာဏာေတြ ၊ စည္းစိမ္ေတြကို မက္ျပီး မိမိတို ့ရဲ ့ မူလ ရပ္တည္ခ်က္ ၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို ေမ့ေနၾကတယ္ ။
ဒီေန ့ မီဒီယာေခတ္မွာ မိမိရဲ ့ စကား တစ္ခြန္း ၊ လုပ္ရပ္ တစ္ခုဟာ အခ်ိန္ပိုင္း အတြင္းမွာ တကမာၻလံုးကို ခ်က္ခ်င္း ပ်ံ ့ႏွံ ့သြားႏိုင္တယ္ ။ ေန ့ခ်င္း ညခ်င္း zero ကေန hero ျဖစ္ႏိုင္ သလို ၊ hero ကေနလဲ zero ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ ။ ဒီလထဲမွာ zero ကေန hero ျဖစ္လာတဲ့ သူေတြကေတာ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ ့ဖို ့ လက္မခံ ခဲ့တဲ့ လက္က်န္ DKBA တပ္ပါ ။ DKBA အဖြဲ ့ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယူျပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အစည္း တစ္ခုအေနထက္ စီးပြားေရး အဖြဲ ့အစည္း တစ္ခုအေနနဲ ့ လူေတြပိုျမင္ လာတဲ့အဖြဲ ့အစည္း တစ္ခုပါ ။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ေန ့က စခဲ့တဲ့ သူ ့တို ့ရဲ ့ တပ္ဖြဲ ့နဲ ့ အစိုးရတပ္ၾကားက တိုက္ပြဲကေတာ့ လူအမ်ားရဲ ့ သူ ့တို ့အေပၚ အျမင္ေတြကို ေျပာင္းေစခဲ့တယ္ ။
ဗိုလ္မႉးၾကီး ေစာလားပြယ္ ရဲ ့တပ္နဲ ့ အစိုးရတပ္ေတြ ၾကားက တိုက္ပြဲဟာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ အဆင္မေျပရာက တစ္ဖက္နဲ ့ တစ္ဖက္ တင္းမာမႈေတြ ပိုလာျပီး စခဲ့ၾကတာပါ ။ ဒါေပမဲ့ လြယ္လြယ္ကူကူ ရႏိုင္တဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ခြင့္ေတြအတြက္ မိမိအဖြဲ ့ရဲ ့ နာမည္နဲ ့ အလံကို မစြန္ ့ခဲ့တဲ့ သူ ့ရဲ ့ စိတ္ဓာတ္ ကိုေတာ့ ေလးစားတယ္ ။ သူ ့တို ့ရဲ ့ ရဲရဲရင့္ရင့္ ရပ္တည္မႈက လက္႐ွိ လက္က်န္ DKBA မွာ ေတာ္လွန္ေရး စိတ္ဓာတ္႐ွိတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ ႐ွိေနေသးတယ္ ဆိုတာကို သက္ေသျပခဲ့တယ္ ။
အဖြဲ ့အစည္း တစ္ခု အေကာင္းဖက္ကို ေ႐ြ ့သြားတာလား ၊ အဆိုးဖက္ကို ေ႐ြ ့ သြားတာလား ဆိုတာကေတာ့ မိမိရပ္ေနတဲ့ ဖက္ေပၚ မူတည္ျပီး အျမင္ေတြေတာ့ တူၾကမွာ မဟုတ္ဘူး ။ တိုင္းရင္သား အဖြဲ ့ေတြ ေတာ္လွန္ေရး စခဲ့ၾကတာ ကလဲ မိမိတို ့ လူမ်ိဳးစုေတြ လြတ္လပ္ဖို ့ ၊ သီးျခားခြဲ ထြက္ဖို ့ ဆိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ေတြနဲ ့ပါ ။ ခုေနာက္ပိုင္း မွာေတာ့ အဖြဲ ့ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက တိုင္းရင္သားေတြ ညီညီညြတ္ညြတ္ တန္းတူညီမွ် ေနႏိုင္တဲ့ Federal ျပည္ေထာင္စု ေပၚေပါက္ေရး ဖက္ကို ဦးတည္ျပီး ၾကိဳးစားလာၾကတာ ဝမ္းသာစရာ ေတြ ့ရတယ္ ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္လြတ္ေျမာက္ လာတာကို ၾကိဳဆိုခဲ့ၾကတာ ၊ အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ့ေရး နဲ ့ ဒုတိယ ပင္လံုညီလာခံ ေပၚေပါက္ လာေရးတို ့ကို ဝိုင္းဝန္း ေထာက္ခံ ၾကတာ ေတြဟာ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ အရင္ကထက္ နားလည္မႈေတြ ၊ စည္းလံုးမႈေတြ ပို႐ွိလာတဲ့ သက္ေသေတြပါ ။
တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ေတြဟာ လက္႐ွိ အေျခအေနေတြနဲ ့ မိမိတို ့ရဲ ့ ေတာ္လွန္ေရး စိတ္ဓာတ္ေတြကို လဲမွာ မဟုတ္သလို ၊ လက္နက္လဲ စြန္ ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ အစိုးရ အဖြဲ ့အစည္းကလဲ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ေတြရဲ ့ ေတာင္းဆိုမႈေတြကို လိုက္ေလွ်ာမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ အစိုးရ အေနနဲ ့ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ေတြကို လက္႐ွိအတိုင္း ထားဖို ့ဆိုတာ ကလဲ လံုးဝ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥမို ့ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့အားလံုးကို အေႏွးနဲ ့ အျမန္ ထိုးစစ္ေတြ ဆင္လာ ေတာ့မွာပါ ။ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက တိုက္ပြဲေတြ မျဖစ္ရေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေ႐ွာင္ ေနၾကေပမဲ့ မိမိကို စတိုက္လာ ရင္ေတာ့ ဘယ္အဖြဲ ့မွ ျငိမ္ခံေနၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။
ေနာက္လဲ ျဖစ္လာေတာ့မွာပဲ ဘာလို ့ေစာင့္ ေနတာလဲ ၊ တိုက္တဲ့ အဖြဲ ့က တိုက္ေနၾကျပီး က်န္တဲ့ အဖြဲ ့ ေတြက ဘာလို ့ ၾကည့္ေနတာလဲလို ့ တစ္ခ်ိဳ ့ကလဲ ေျပာၾကတယ္ ။ ဘယ္အဖြဲ ့မွ ျငိမ္းခ်မ္းေနတဲ့ မိမိေဒသကို စစ္ေျမျပင္ မျဖစ္ေစခ်င္ ၾကဘူး ။ တိုက္ပြဲ မ႐ွိတဲ့ ျမိဳ ့႐ြာေတြ ၊ ႏိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္ေတြ ကေန ပါးစပ္နဲ ့ စစ္တိုက္ရတာ လြယ္ပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ ရဲ ့ တကယ့္ဒုကၡကို စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒသက သူေတြပဲ သိတယ္ ။
တိုက္ပြဲေတြ ျပန္စဖို ့က လြယ္ပါတယ္ ။ အာလံုး ေသနတ္ကိုင္ ထားၾကတဲ့ အဖြဲ ့ေတြပဲ လက္ညႈိးေကြး လိုက္တာနဲ ့ ျဖစ္တယ္ ။ ဒါေပမဲ့ စျပီးတဲ့ စစ္ကို အဆံုးသတ္ ဖို ့ဆိုတာကေတာ့ လြယ္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ဘူး ။ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရဲ ့ အင္အားဟာ အစိုးရတပ္ရဲ ့ ထိုးစစ္ကို ခံစစ္ အေနအထားနဲ ့ ေတာင္ ေရ႐ွည္ ေတာင့္ခံႏိုင္တဲ့ အင္အား မ႐ွိေပမဲ့ လြယ္လြယ္ ကူကူနဲ ့ေတာ့ လက္နက္ ခ်ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ မိမိတို ့ စခန္းေတြ က်သြားလဲ ေျပာက္က်ားနည္းနဲ ့ ဆက္တိုက္ပြဲ ဝင္ေနၾကဦး မွာပါပဲ ။ အစိုးရတပ္က လူအင္အား လက္နက္အင္အား သာတယ္ ဆိုေပမဲ့ ေျပာက္က်ား စနစ္နဲ ့ တိုက္ေနတဲ့ အဖြဲ ့ ေတြကို အျပတ္တိုက္ဖို ့ ဆိုတာ အခ်ိန္တိုေလးနဲ ့ မျဖစ္ႏိုင္သလို လြယ္ကူတဲ့ အလုပ္လဲ မဟုတ္ပါဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္တို ့ ႏိုင္ငံရဲ ့ ျပည္တြင္း စစ္ဟာ ကမာၻေပၚမွာ သက္တမ္း အ႐ွည္ဆံုး ျပည္တြင္းစစ္ပါ ။ ရာစုႏွစ္ တဝက္ေက်ာ္ တိုက္ပြဲေတြနဲ ့ ေနခဲ့ရတဲ့ ေဒသေတြဟာ ျငိမ္းခ်မ္းခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခု သာသာပဲ ႐ွိပါေသးတယ္ ။ ဒီတစ္ခါ ျပန္စမဲ့ တိုက္ပြဲေတြဟာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယူျပီး အျမင္မတူ တာေတြ အတြက္ အေျဖ႐ွာတာ မေအာင္ျမင္လို ့ ျပန္စၾကမွာ ဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းေပၚ ျပန္ေရာက္ ဖို ့ဆိုတာ လြယ္လြယ္ နဲ ့ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ သလို လူေတြမေျပာင္း မူေတြမေျပာင္း သေ႐ြ ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ႏိုင္ငံမွာ ယမ္းေငြ ့ေတြ ေဝေနဦး မွာပါ ။ ။
ျငိမ္းခ်မ္းေရးယူျပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘယ္အဖြဲ ့အစည္းမွ မိမိတို ့ အဖြဲ ့ရဲ ့ မူလ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ခဲ့ၾကေပမဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယူခဲ့ၾကတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ အခ်ိဳ ့ကိုေတာ့ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့ ၾကတယ္ ။ အခ်ိဳ ့အဖြဲ ့ေတြဟာ အရင္ကထက္ အင္အားပိုမို ေတာင့္တင္းလာ ၾကတယ္ ။ အခ်ိဳ ့အဖြဲ ့ ေတြကလဲ လူထုနဲ ့ ပိုမိုထိေတြ ့ ခြင့္ေတြ ရလာျပီး အဖြဲ ့နဲ ့ လူထုၾကားမွာ နားလည္မႈေတြ ၊ ေထာက္ခံမႈေတြ ပိုရလာၾကတယ္ ။
အခ်ိဳ ့အဖြဲ ့ေတြက ပခံုးပုတ္ ၊ ေခါင္းပုတ္ အလုပ္ခံျပီး မိမိတို ့ အလံကို ေရာင္းစားခဲ့ ၾကတယ္ ။ အခ်ိဳ ့ ကလဲ ေသရင္ယူသြားလို ့ ရမွာ မဟုတ္တာေတြကို မက္ျပီး မိမိတို ့နဲ ့ တစ္ခ်ိန္က ေသေဖာ္ေသဖက္ ရဲေဖာ္ရဲဖက္ ေတြကို ျပန္တိုက္ေန ၾကတယ္ ။ အခ်ိဳ ့ကလဲ အျမဲတမ္းျမဲမွာ မဟုတ္တဲ့ ခဏတာပဲ ခံစားခြင့္ ရမဲ့ အာဏာေတြ ၊ စည္းစိမ္ေတြကို မက္ျပီး မိမိတို ့ရဲ ့ မူလ ရပ္တည္ခ်က္ ၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို ေမ့ေနၾကတယ္ ။
ဒီေန ့ မီဒီယာေခတ္မွာ မိမိရဲ ့ စကား တစ္ခြန္း ၊ လုပ္ရပ္ တစ္ခုဟာ အခ်ိန္ပိုင္း အတြင္းမွာ တကမာၻလံုးကို ခ်က္ခ်င္း ပ်ံ ့ႏွံ ့သြားႏိုင္တယ္ ။ ေန ့ခ်င္း ညခ်င္း zero ကေန hero ျဖစ္ႏိုင္ သလို ၊ hero ကေနလဲ zero ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ ။ ဒီလထဲမွာ zero ကေန hero ျဖစ္လာတဲ့ သူေတြကေတာ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ ့ဖို ့ လက္မခံ ခဲ့တဲ့ လက္က်န္ DKBA တပ္ပါ ။ DKBA အဖြဲ ့ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယူျပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အစည္း တစ္ခုအေနထက္ စီးပြားေရး အဖြဲ ့အစည္း တစ္ခုအေနနဲ ့ လူေတြပိုျမင္ လာတဲ့အဖြဲ ့အစည္း တစ္ခုပါ ။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ေန ့က စခဲ့တဲ့ သူ ့တို ့ရဲ ့ တပ္ဖြဲ ့နဲ ့ အစိုးရတပ္ၾကားက တိုက္ပြဲကေတာ့ လူအမ်ားရဲ ့ သူ ့တို ့အေပၚ အျမင္ေတြကို ေျပာင္းေစခဲ့တယ္ ။
ဗိုလ္မႉးၾကီး ေစာလားပြယ္ ရဲ ့တပ္နဲ ့ အစိုးရတပ္ေတြ ၾကားက တိုက္ပြဲဟာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ အဆင္မေျပရာက တစ္ဖက္နဲ ့ တစ္ဖက္ တင္းမာမႈေတြ ပိုလာျပီး စခဲ့ၾကတာပါ ။ ဒါေပမဲ့ လြယ္လြယ္ကူကူ ရႏိုင္တဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ခြင့္ေတြအတြက္ မိမိအဖြဲ ့ရဲ ့ နာမည္နဲ ့ အလံကို မစြန္ ့ခဲ့တဲ့ သူ ့ရဲ ့ စိတ္ဓာတ္ ကိုေတာ့ ေလးစားတယ္ ။ သူ ့တို ့ရဲ ့ ရဲရဲရင့္ရင့္ ရပ္တည္မႈက လက္႐ွိ လက္က်န္ DKBA မွာ ေတာ္လွန္ေရး စိတ္ဓာတ္႐ွိတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ ႐ွိေနေသးတယ္ ဆိုတာကို သက္ေသျပခဲ့တယ္ ။
အဖြဲ ့အစည္း တစ္ခု အေကာင္းဖက္ကို ေ႐ြ ့သြားတာလား ၊ အဆိုးဖက္ကို ေ႐ြ ့ သြားတာလား ဆိုတာကေတာ့ မိမိရပ္ေနတဲ့ ဖက္ေပၚ မူတည္ျပီး အျမင္ေတြေတာ့ တူၾကမွာ မဟုတ္ဘူး ။ တိုင္းရင္သား အဖြဲ ့ေတြ ေတာ္လွန္ေရး စခဲ့ၾကတာ ကလဲ မိမိတို ့ လူမ်ိဳးစုေတြ လြတ္လပ္ဖို ့ ၊ သီးျခားခြဲ ထြက္ဖို ့ ဆိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ေတြနဲ ့ပါ ။ ခုေနာက္ပိုင္း မွာေတာ့ အဖြဲ ့ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက တိုင္းရင္သားေတြ ညီညီညြတ္ညြတ္ တန္းတူညီမွ် ေနႏိုင္တဲ့ Federal ျပည္ေထာင္စု ေပၚေပါက္ေရး ဖက္ကို ဦးတည္ျပီး ၾကိဳးစားလာၾကတာ ဝမ္းသာစရာ ေတြ ့ရတယ္ ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္လြတ္ေျမာက္ လာတာကို ၾကိဳဆိုခဲ့ၾကတာ ၊ အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ့ေရး နဲ ့ ဒုတိယ ပင္လံုညီလာခံ ေပၚေပါက္ လာေရးတို ့ကို ဝိုင္းဝန္း ေထာက္ခံ ၾကတာ ေတြဟာ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ အရင္ကထက္ နားလည္မႈေတြ ၊ စည္းလံုးမႈေတြ ပို႐ွိလာတဲ့ သက္ေသေတြပါ ။
တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ေတြဟာ လက္႐ွိ အေျခအေနေတြနဲ ့ မိမိတို ့ရဲ ့ ေတာ္လွန္ေရး စိတ္ဓာတ္ေတြကို လဲမွာ မဟုတ္သလို ၊ လက္နက္လဲ စြန္ ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ အစိုးရ အဖြဲ ့အစည္းကလဲ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ေတြရဲ ့ ေတာင္းဆိုမႈေတြကို လိုက္ေလွ်ာမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ အစိုးရ အေနနဲ ့ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ေတြကို လက္႐ွိအတိုင္း ထားဖို ့ဆိုတာ ကလဲ လံုးဝ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥမို ့ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့အားလံုးကို အေႏွးနဲ ့ အျမန္ ထိုးစစ္ေတြ ဆင္လာ ေတာ့မွာပါ ။ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက တိုက္ပြဲေတြ မျဖစ္ရေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေ႐ွာင္ ေနၾကေပမဲ့ မိမိကို စတိုက္လာ ရင္ေတာ့ ဘယ္အဖြဲ ့မွ ျငိမ္ခံေနၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။
ေနာက္လဲ ျဖစ္လာေတာ့မွာပဲ ဘာလို ့ေစာင့္ ေနတာလဲ ၊ တိုက္တဲ့ အဖြဲ ့က တိုက္ေနၾကျပီး က်န္တဲ့ အဖြဲ ့ ေတြက ဘာလို ့ ၾကည့္ေနတာလဲလို ့ တစ္ခ်ိဳ ့ကလဲ ေျပာၾကတယ္ ။ ဘယ္အဖြဲ ့မွ ျငိမ္းခ်မ္းေနတဲ့ မိမိေဒသကို စစ္ေျမျပင္ မျဖစ္ေစခ်င္ ၾကဘူး ။ တိုက္ပြဲ မ႐ွိတဲ့ ျမိဳ ့႐ြာေတြ ၊ ႏိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္ေတြ ကေန ပါးစပ္နဲ ့ စစ္တိုက္ရတာ လြယ္ပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ ရဲ ့ တကယ့္ဒုကၡကို စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒသက သူေတြပဲ သိတယ္ ။
တိုက္ပြဲေတြ ျပန္စဖို ့က လြယ္ပါတယ္ ။ အာလံုး ေသနတ္ကိုင္ ထားၾကတဲ့ အဖြဲ ့ေတြပဲ လက္ညႈိးေကြး လိုက္တာနဲ ့ ျဖစ္တယ္ ။ ဒါေပမဲ့ စျပီးတဲ့ စစ္ကို အဆံုးသတ္ ဖို ့ဆိုတာကေတာ့ လြယ္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ဘူး ။ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရဲ ့ အင္အားဟာ အစိုးရတပ္ရဲ ့ ထိုးစစ္ကို ခံစစ္ အေနအထားနဲ ့ ေတာင္ ေရ႐ွည္ ေတာင့္ခံႏိုင္တဲ့ အင္အား မ႐ွိေပမဲ့ လြယ္လြယ္ ကူကူနဲ ့ေတာ့ လက္နက္ ခ်ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ မိမိတို ့ စခန္းေတြ က်သြားလဲ ေျပာက္က်ားနည္းနဲ ့ ဆက္တိုက္ပြဲ ဝင္ေနၾကဦး မွာပါပဲ ။ အစိုးရတပ္က လူအင္အား လက္နက္အင္အား သာတယ္ ဆိုေပမဲ့ ေျပာက္က်ား စနစ္နဲ ့ တိုက္ေနတဲ့ အဖြဲ ့ ေတြကို အျပတ္တိုက္ဖို ့ ဆိုတာ အခ်ိန္တိုေလးနဲ ့ မျဖစ္ႏိုင္သလို လြယ္ကူတဲ့ အလုပ္လဲ မဟုတ္ပါဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္တို ့ ႏိုင္ငံရဲ ့ ျပည္တြင္း စစ္ဟာ ကမာၻေပၚမွာ သက္တမ္း အ႐ွည္ဆံုး ျပည္တြင္းစစ္ပါ ။ ရာစုႏွစ္ တဝက္ေက်ာ္ တိုက္ပြဲေတြနဲ ့ ေနခဲ့ရတဲ့ ေဒသေတြဟာ ျငိမ္းခ်မ္းခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခု သာသာပဲ ႐ွိပါေသးတယ္ ။ ဒီတစ္ခါ ျပန္စမဲ့ တိုက္ပြဲေတြဟာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယူျပီး အျမင္မတူ တာေတြ အတြက္ အေျဖ႐ွာတာ မေအာင္ျမင္လို ့ ျပန္စၾကမွာ ဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းေပၚ ျပန္ေရာက္ ဖို ့ဆိုတာ လြယ္လြယ္ နဲ ့ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ သလို လူေတြမေျပာင္း မူေတြမေျပာင္း သေ႐ြ ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ႏိုင္ငံမွာ ယမ္းေငြ ့ေတြ ေဝေနဦး မွာပါ ။ ။
Subscribe to:
Posts (Atom)