Blog မွာလဲ post အသစ္ မတင္ျဖစ္တာ ၃ ႏွစ္ ေလာက္ရွိသြားျပီး ။ ေရးခ်င္ တာေတြေတာ့ အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္ ၊ စာေရးခ်င္စိတ္ မရွိလို ့ မေရးျဖစ္တာပါ ။ ဒီၾကားထဲ ရန္ကုန္ တစ္ေခါက္ ျပန္ျဖစ္ေသးတယ္ ။
ျမန္မာျပည္ ကို ပထမ တစ္ေခါက္ ျပန္တုန္းက အဓိက သတိထား မိတာ တစ္ခုက လူေတြ အားလံုး လိုလိုဟာ ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ ့ အသက္မပါတဲ့ စက္ရုပ္ေတြလို လႈပ္ရွုားေနၾကတယ္ ။ အတြင္းစိတ္ေတြရဲ ့ ခံစားမႈေတြကို လွမ္းျမင္ႏိုင္တဲ့ မ်က္ႏွာေတြကို အထူးတလည္ အားစိုက္ စရာမလိုပဲ က်င့္သားရေန ၾကျပီး ျဖစ္တဲ့ ဟန္ေဆာင္ အျပံဳး ၊ တာဝန္ေၾက အျပံဳး ေတြနဲ ့ ကာထားၾကတယ္ ။ ဖံုးကြယ္ ထားလို ့ မရတဲ့ မ်က္လံုးေတြ ကေတာ့ အရာရာကို ယံုၾကည္မႈေတြ ကင္းမဲ့ျပီး သံသယ ေတြနဲ ့ ျပည့္လို ့ေနတယ္ ။ ေရြးခ်ယ္မႈေၾကာင့္ မဟုတ္ပဲ ျငင္းပယ္ ေရွာင္လႊဲလို ့ မရတဲ့ တာဝန္ေတြေၾကာင့္ အားလံုးလိုလိုရဲ ့ ပုခံုးေတြ ေပၚမွာ ကိုယ္ထမ္းႏိုင္တဲ့ အေလးခ်ိန္ထက္ ပိုတဲ့ ဝန္ထုပ္ ဝန္ပိုး ကိုယ္စီေတြနဲ ့ ။
၉၉% လို ့ ေခၚတဲ့ လူတန္းစားမွာ ဘဝအတြက္ အနာဂတ္ ဆိုတာ မရွိဘူး ၊ ဒီေန ့နဲ ့ မနက္ျဖန္ပဲ ရွိတယ္ ။ ဒီေန ့ ဘယ္လို ကုန္ဆံုးမွာလဲ ဆိုတဲ ့ အေပၚမွာ မူတည္ျပီး မနက္ျဖန္ကို ဘယ္လို ျဖတ္သန္း ရမလဲ ဆိုတာကို ျပင္ဆင္ၾက ရတယ္ ။ ဦးေႏွာက္ေဆး ခံထားရတာလား ၊ အရာ အားလံုးကို လက္ေလွ်ာ့ ထားလိုက္ ၾကတာလားေတာ့ မသိဘူး ၊ ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုးရီးယား ဇာတ္လမ္း တြဲေလး အဆက္မျပတ္ သြားဖို ့ ၊ ေဘာ္လံုးပြဲေတြမွာ ဘယ္အသင္းက ႏိုင္မလဲ ဆိုတာ ခန္ ့မွန္း ႏိုင္ဖို ့ နဲ ့ ဘီယာ မွန္မွန္ ဝယ္ေသာက္ ႏိုင္ဖို ့ က သူတို ့ အတြက္ အားလံုးထက္ အေရးၾကီးတယ္ ။
ႏိုင္ငံမွာ ေျပာင္းလဲမႈေတြ စေနျပီး ဆိုေပမဲ့လဲ ကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ဖို ့ ထက္ အသားက် ေနျပီးျဖစ္တဲ့ ခိုင္းလာမွ လုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေတြနဲ ့ အထက္ အဆင့္ဆင့္က ခိုင္းလာမွာကို ထိုင္ေစာင့္ေန ၾကတယ္ ။ ကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္သူ ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို ့ထက္ ဦးေဆာင္ေပးမဲ့သူ ေပၚလာမဲ့ အခ်ိန္ကို ထိုင္ေစာင့္ ေနၾကတယ္ ။ လူတိုင္းမွာ ေနရာတိုင္းမွာ သံသယ ေတြနဲ ့ ။ ဒါေတြက ပထမ တစ္ေခါက္ျပန္ တုန္းက အေတြ ့အၾကံဳေတြပါ ။
၂ ႏွစ္ၾကာျပီး ဒုတိယ အေခါက္ျပန္ေတာ့ လူငယ္ပိုင္း အတြင္းက ထူးထူး ျခားျခား အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုကို အဓိက သတိထား မိတယ္ ။ လူငယ္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရဲ ့ မ်က္ႏွာေတြ ေပၚမွာ အျပံဳး ကိုယ္စီနဲ ့ ။ ဒါေပမဲ့ သူတို ့ ကိုယ္တိုင္ က လြဲျပီး ဘယ္သူမွ နားမလည္ တဲ့အျပံဳး ၊ အိပ္မက္အျပံဳး ၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ သူေတြ ျပံဳး တတ္တဲ့ အျပံဳးမ်ိဳး ကိုယ္စီနဲ ့ ။ ဘယ္ေနရာ သြားသြား Virtual world ေတြထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ ေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြကို ေတြ ့ရ လိမ့္မယ္ ။ သူတို ့ အတြက္က ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာ ေတြထက္ မ်က္ႏွာနဲ ့ မခြာဘဲ အျမဲတမ္း ကပ္ထားတ့ဲ mobile phone ေတြ ဘက္ထရီ ကုန္မသြားဖို ့ က ပိုျပီးအေရး ၾကီးတယ္ ။ သူတို ့ေတြ အတြက္ mobile signal/WiFi signal ဟာ oxygen ထက္ ပိုျပီး တန္ဖိုး ရွိတယ္ ။ Internet ကိုသာ အသက္မရႈဴဘဲနဲ ့ ေနတဲ့ မိနစ္အတိုင္း အလကား ေပးသံုးမယ္ ဆိုရင္ အသက္ရႈဴတာကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေလွ်ာ့ခ်ၾကမွာ ေသခ်ာတယ္ ။
ကိုးရီးယား ဇာတ္လမ္းတြဲ ၊ ေဘာ္လံုးပြဲ နဲ ့ ဘီယာေတြ ကလဲ အရင္အတိုင္းပဲ ေပၚျပဴလာ ျဖစ္ေနဆဲ ပါပဲ ။ အေျခခံ လူတန္းစား ေတြရဲ ့ဘဝေတြ ကေတာ့ အရင္အေျခအေန အတိုင္း မနက္ျဖန္ကို ဘယ္လို ျဖတ္သန္း ရမလဲ ဆိုတာ ဒီေန ့အေပၚမွာ မူတည္ေနတုန္း ပါပဲ ။ လူလတ္တန္းစားေတြ ၾကားထဲမွာေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကို အလည္သြား မယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြ ၾကားလာရတယ္ ။
ေရပန္း အစားဆံုး စကားက “ေခတ္ေျပာင္းသြားျပီး” ဆိုတာ ျဖစ္မယ္ ။ ေနရာတိုင္းမွာ ၾကားရလိမ့္မယ္ ။ ေျပာင္းသြားျပီးလို ့ ေျပာေနၾက ေပမဲ့ ဘယ္လိုေျပာင္း ရမွန္း မသိတာေတြ ေနရာတိုင္းမွာ ေတြ ့ေနရတယ္ ။ ကိုယ္တိုင္ ေျပာင္းလဲမႈနဲ ့ အတူ လိုက္ေျပာင္းဖို ့ တြန္ ့ဆုတ္ ေနၾကတာေတြကို ေနရာတိုင္းမွာ ေတြ ့ေနရတယ္ ။ ကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ ျပီးဆိုေပမဲ့ ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ ရမွန္းမသိ ေတြေဝ ေနၾကတယ္ ။ ခိုင္းမွ လုပ္ရမဲ့ အေျခအေန မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုတာ သိေပမဲ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနၾကတယ္ ။ အေတြး အေခၚ ေဟာင္းေတြ အျမင္ေဟာင္းေတြကို ဆုပ္ကိုင္ ထားၾက ဆဲဆိုတာ ကိုလဲ ေနရာေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ ေတြ ့ေနရတယ္ ။ အမွန္ တရားထက္ ငါ့လူထိ ဓားၾကည့္ ဆိုတဲ့ စနစ္ကလဲ လႊမ္းမိုးေန တုန္းပဲ ။
ေျပာင္းလဲဖို ့ လိုတယ္ဆိုတာကို သေဘာတူၾက ေပမဲ့ မွားခဲ့တယ္ ဆိုတာကို လက္မခံ ႏိုင္ျဖစ္ေန ၾကတယ္ ။ ငါအယူအဆနဲ ့ မတူသူ ၊ ငါ့ဖက္ မပါ သူဟာ ငါ့ရန္သူ ဆိုျပီး ညီညြတ္ၾက ရမဲ့ အေျခအေနမွာ ေသြးကြဲေနၾကတယ္ ။ တန္းတူညီမွ်တဲ့ အခြင့္အေရး နဲ ့ လြတ္လပ္မႈ ဆိုတာကို ကိုယ္လိုသလို အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ေနၾကတယ္ ။ ေရွ ့က ေခါင္းေဆာင္ျပီး ေအာ္ေပးမဲ့သူ ရွိရင္ မွန္တာလဲမသိ ၊ မွားတာလဲ မသိ ထလုပ္ၾကတယ္ ။ လက္ညိႈးထိုး စရာ ရွိရင္ အရင္တုန္းကေတာ့ တဖက္ထဲကို ဝိုင္းထိုး ၾကေပမဲ ့ အခုေတာ့ ကိုယ့္ဖက္ မပါတဲ့ လူတိုင္းကို လွည့္ထိုးတယ္ ။ ဘာသာေရးနဲ ့ ႏိုင္ငံေရး ေရာေထြးေန ၾကတယ္ ။
လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ေျပာင္းလဲမႈ ၾကီးျဖစ္လာမွာကို ထိုင္ေစာင့္ ေနၾကတယ္ ။ စနစ္ေျပာင္း သြားရင္ အားလံုးေျပာင္း သြားလိမ့္ မယ္လို ့ထင္ေနၾကတယ္ ။ မိမိတို ့ရဲ ့ စိတ္ဓာတ္ေဟာင္းေတြ ၊ အေတြးအေခၚေဟာင္းေတြ ၊ အျမင္ေဟာင္းေတြကို မေျပာင္းလဲပဲ စနစ္တခုထဲကို ေျပာင္းလဲဖို ့ ၾကိဳးစားေနၾကတယ္ ။
ေျပာင္းလဲမႈေတြ ကေတာ့ အေႏွးနဲ ့ အျမန္ပဲ ကြာမယ္ ျဖစ္လာမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိ အေျခအေနက ေျပာင္းလဲဖို ့ ၾကိဳးစားေနဆဲပဲ ရွိပါေသးတယ္ ။ ဦးတည္ရမဲ့ လမ္းကို သေဘာတူဖို ့ အတြက္ အခုမွ ညႈိ ့ႏႈိင္းေန ၾကဆဲပဲ ရွိပါေသးတယ္ ။ အခုမွ လမ္းရွာ တုန္း အေျခအေနပါ ။ ပန္းတိုင္ေရာက္ဖို ့ ဆိုတာ ၾကာဦးမွာပါ ။ ။